Ένα «χρυσό» συμβόλαιο το οποίο συμπεριλάμβανε ένα σοφέρ και ένα σωματοφύλακα, στιγμές πανζουρλισμού και μια… άρον άρον διαφυγή! Όλα αυτά συνθέτουν τις 36 ημέρες που ο Μάριο Κέμπες βρέθηκε ως προπονητής στην Αλβανία!
Αλβανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου…
Ομολογουμένως, ένα από τα άσημα πρωταθλήματα, για τα δικά μας δεδομένα, μιας ούτε η εθνική ομάδα της Αλβανίας αλλά ούτε και οι σύλλογοι της χώρας κατάφεραν ποτέ να διακριθούν σε εθνικό ή συλλογικό επίπεδο αντίστοιχα.
Με εξαίρεση βέβαια την πρόκριση της εθνικής ομάδας στο Euro το 2016 και τον σύλλογο του Σκεντερμπέου, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν είχε πραγματοποιήσει μια αξιόλογη πορεία, για τα αλβανικά δεδομένα, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και συγκεκριμένα στο Γιουρόπα Λιγκ.
Ωστόσο, ρίχνοντας μια ματιά στο παρελθόν του αλβανικού ποδοσφαίρου, θα δει κανείς πως στα τέλη του 1996 πραγματοποιήθηκε το απόλυτο «μπαμ» στη γειτονική χώρα, μιας κι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής και θρύλος του ποδοσφαίρου αποφάσισε να κάνει το… άλμα και να αναλάβει χρέη προπονητή σε μια αλβανική ομάδα.
Ο λόγος λοιπόν για τον Μάριο Κέμπες!
Πιο συγκεκριμένα, ο Αργεντινός, έχοντας ήδη «κρεμάσει» τα παπούτσια του και στρεφόμενος ήδη προς την προπονητική, εκείνη την χρονιά «μαγεμένος» από την τεράστια πρόκληση του αλβανικού πρωταθλήματος αλλά και του «χρυσού» συμβολαίου που του προσέφεραν βρέθηκε στην Αλβανία αναλαμβάνοντας την ομάδα της Λούσνια.
Ωστόσο, η «περιπέτεια» του δεν κράτησε πολύ!
Για το λόγο αυτόν, ας δούμε λοιπόν το «χρυσό» συμβόλαιο, το οποίο συμπεριλάμβανε ένα σοφέρ και ένα σωματοφύλακα, τις στιγμές πανζουρλισμού και τον… εμφύλιο που συνθέτουν τις 36 ημέρες του Μάριο Κέμπες στην Αλβανία.
Όταν ο Μαρσέλο Μπιέλσα χρειάστηκε μόλις… 364 ημέρες για να στεφθεί πρωταθλητής
Το χρονικό της έλευσης του Μάριο Κέμπες στα Τίρανα και το «χρυσό» συμβόλαιο!
Το ημερολόγιο έγραφε 18 Δεκεμβρίου 1996…
Το αεροδρόμιο των Τιράνων είχε από νωρίς κατακλυστεί από πλήθος κόσμου, όλων των ηλικιών, αλλά και από δημοσιογράφους όλων των μέσων και διάφορων χωρών, εφόσον ακόμα και δημοσιογράφοι του «CNN» βρέθηκαν στην πρωτεύουσα της Αλβανίας για να «καλύψουν» το μεγάλο γεγονός.
Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την σχεδόν απίθανη μεταγραφή που πραγματοποίησε ο ιδιοκτήτης της Λούσνια, Πελλούμπ Τζεφάρι, ο οποίος έχοντας ως στόχο να «ταράξει» τα… νερά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, κατάφερε και έφερε για προπονητή της ομάδας του έναν θρύλο του αθλήματος και παγκόσμιο πρωταθλητή.
Τον Μάριο Κέμπες…
Ο 42χρονος τότε Αργεντινός, ο οποίος είχε ήδη «κρεμάσει» τα παπούτσια του και είχε στραφεί στην προπονητική, αναζητώντας την επιθυμία του να συνεχίσει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο είχε πει το «ναι» στην… θεότρελη πρόταση του Αλβανού επιχειρηματία και τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς πραγματοποίησε το τεράστιο… άλμα προς την Αλβανία.
«Αφού επέστρεψα στο Μπέλε Βίλε, έχοντας “κλείσει” τα 42 και με τα παπούτσια μου κρεμασμένα στην ντουλάπα μου, η επιθυμία να συνεχίσω να ηγούμαι σε ομάδες αναπτερώθηκε με μια άλλη εξωφρενική πρόταση.
Να ηγηθώ μιας ομάδας στην Αλβανία, την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης!
Για άλλη μια φορά λοιπόν, θα έπρεπε να στραφώ στο χάρτη για να μάθω που βρισκόταν αυτή η χώρα!
Πως προέκυψε αυτή η περίεργη προσφορά;
Ένας άνθρωπος ονόματι, Πελλούμπ Τζαφέρι, γιος ενός μεγιστάνα, του Ραπούς Τζαφέρι, ο οποίος διαχειριζόταν μεγάλα χρηματικά ποσά και μια… λοταρία που ονομαζόταν “Παιχνίδι των Πυραμίδων”, μια μπερδεμένη διαχείριση που πρόσφερε στους εμπλεκόμενους μεγάλο ενδιαφέρον για τα χρήματα του κόσμου, ως δια μαγείας.
Αυτός λοιπόν ήταν ιδιοκτήτης μιας ομάδας που αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία, της Λούσνια, η οποία αγωνιζόταν στην ομώνυμη πόλη, περίπου 80 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, τα Τίρανα.
Για να βελτιώσει την εικόνα του συλλόγου, ο Πελλούμπ κάλεσε έναν μάνατζερ, τον Μαουρίτσιο Μοντάλι και του ζήτησε να προτείνει τέσσερα με πέντε ονόματα ξένων προπονητών. Δεν είχε ξαναγίνει αλβανικός σύλλογος να έχει ξένο προπονητή. Εκείνος πρότεινε διάφορες επιλογές συμπεριλαμβανομένου και έμενα.
Ο Πελλούμπ με επέλεξε αμέσως, όντας ενθουσιασμένος που θα μπορούσε να συνεργαστεί με το είδωλό του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978. Όπως μου είπαν όταν πήγα εκεί, αυτός ο τύπος με λάτρεψε!», έχει γράψει στην βιογραφία του ο άλλοτε πρωταθλητής κόσμου με την Αργεντινή.
Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση δικαίως έμοιαζε σαν… όνειρο, μιας και η Αλβανία του 1996 ήταν η φτωχότερη χώρα σε όλη την Ευρώπη, με την δολοπλοκία να «βασιλεύει».
Βέβαια, ο Μάριο Κέμπες δεν γνώριζε και πολλά, πράγμα που αποτυπώνεται και στις πρώτες του δηλώσεις όπου και τόνισε πως «Δεν γνωρίζω πολλά για την ομάδα, πρέπει να περιμένουμε!»
Όμως, η «βόμβα» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είχε ήδη ενεργοποιηθεί και μια ημέρα αργότερα από την έλευση του, ο Μάριο Κέμπες υπέγραψε ένα συμβόλαιο το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί με μία μόνο λέξη. Χρυσό!
Συγκεκριμένα, για δύο χρόνια στην Λούσνια, ο Αργεντινός θα λάμβανε 360 χιλιάδες δολάρια ετησίως, 80 χιλιάδες σε μπόνους (50 για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και 30 για την κατάκτηση του Κυπέλλου), 15 χιλιάδες μηνιαίως, μια αξιοπρόσεκτη… Μερσέντες, ένα σοφέρ, ένα σωματοφύλακα, ένα σπίτι με τον αδερφό του στα Τίρανα και έξι πληρωμένα εισιτήρια τον χρόνο με προορισμό την Ισπανία και την Αργεντινή!
Και κάπως έτσι, στις 20 Δεκεμβρίου του 1996 ο Μάριο Κέμπες έγινε και επίσημα ο νέος προπονητής της Λούσνια!
Η πρώτη εντύπωση, οι πανζουρλισμοί στο γήπεδο και οι πρώτες… διακοπές!
Όντας λοιπόν ο νέος προπονητής της ομάδας του Τζαφέρι, ο Μάριο Κέμπες μια ημέρα αργότερα βρέθηκε στην πόλη της Λούσνια για να παρακολουθήσει τον αγώνα της νέας του ομάδας με την Αλμπετρόλι, στο πλαίσιο του πρωταθλήματος, όπου οι γηπεδούχοι επικράτησαν με 3-0.
Όμως, μπορεί ένα ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο να προκαλεί εντύπωση στον καθένα, ωστόσο στον Μάριο Κέμπες, όπως φάνηκε με το πέρας του χρόνου, ήταν κάτι το οποίο τον προβλημάτισε.
«Μόλις φτάσαμε στο γήπεδο, το οποίο ονομαζόταν «Roza Haxhiu», η πρώτη έκπληξη ήταν ότι αντίκρισα γεμάτες κερκίδες!
Δύο ή τρεις χιλιάδες άνθρωποι είχαν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν το ζέσταμα! Εκείνη την στιγμή, μου εξήγησαν πως στην Αλβανία υπήρχε ένα είδος… ιού από τα οικονομικά σχήματα λόγω υψηλών συμφερόντων. Όλοι ζούσαν από τους τόκους και κανένας δεν δούλευε!
Ο ενθουσιασμός από τα εξασφαλισμένα κέρδη είχε οδηγήσει πολλές οικογένειες να κάνουν την ανοησία να πουλήσουν τα σπίτια τους και να πετάξουν όλα τα χρήματα που είχαν σε τέτοιου είδους σχέδια χωρίς να το σκεφτούν, καθώς τους υπόσχονταν αστρονομικά κέρδη.
Οι δρόμοι και τα μπαρ ήταν πάντα γεμάτα από κόσμο ο οποίος καθόταν χωρίς λόγο!
Με τόσο ελεύθερο χρόνο, πολλοί από αυτούς εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία για να διασκεδάσουν και για παράδειγμα να πάνε να δουν την πρώτη εμφάνιση ενός νέου Αργεντίνου προπονητή!», περιέγραψε στην βιογραφία του.
Αυτές ήταν και οι πρώτες ώρες του 42χρονου πλέον προπονητή στην Αλβανία, ο οποίος, μιας και ήταν Δεκέμβριος, λίγες ώρες αργότερα ταξίδεψε στην Βαλένθια όπου και πέρασε τις γιορτές με την οικογένεια του, επιστρέφοντας στις 4 Ιανουαρίου του νέου έτους!
DiMayor: Η πρώτη «πειρατική» Super League που έφερε τον Ντι Στέφανο στην Κολομβία
Μια επεισοδιακή πρεμιέρα…
Με τη νέα χρονιά λοιπόν κι έχοντας πάρει μια «γεύση» από το αλβανικό ποδόσφαιρο, ο Μάριο Κέμπες έμοιαζε πανέτοιμος να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στην άκρη του πάγκου της ομάδας της Λούσνια και αυτό έγινε στις 11 Ιανουαρίου 1997 και στο πλαίσιο του Κυπέλλου Αλβανίας.
Ο σύλλογος από την κεντρική Αλβανία αντιμετώπισε, για τον πρώτο αγώνα, εντός έδρας την Τεούτα, όπου και επικράτησε με 1-0, παίρνοντας προβάδισμα πρόκρισης.
Ωστόσο, λίγο πριν τον αγώνα, θα έλεγε κανείς πως ο Μάριο Κέμπες κατάλαβε πως τις αποφάσεις σε κάθε ομάδα δεν τις έπαιρναν μόνο οι προπονητές, παρουσιάζοντας μια απίστευτη ιστορία με πρωταγωνιστή εκείνον και τον Πελλούμπ Τζαφέρι στην βιογραφία του.
«Ήρθε η μέρα του αγώνα, όπου και θα αντιμετωπίζαμε την Τεούτα από το Δυρράχιο για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Αλβανίας. Εκείνη την ημέρα, ο Πελλούμπ Τζαφέρι, τον οποίο τον συνόδευαν πάντα πέντε με έξι σωματοφύλακες και μια ελκυστική Ελληνίδα που τον κρατούσε από το μπράτσο, μπήκε στα αποδυτήρια για να ακούσει την τεχνική ανάλυση μου. Αφότου άκουσε λίγο, με πλησίασε με έναν διερμηνέα ο οποίος μου ζήτησε να μην βάλω στο παιχνίδι τον τερματοφύλακα και τον σέντερ φορ, με τον εξής διάλογο να ακολουθεί:
– Γιατί;
– Αφού και οι δύο γεννήθηκαν στο Δυρράχιο.
– Και;
– Ο κύριος Τζαφέρι δεν τους εμπιστεύεται, πιστεύει ότι μπορεί να δωροδοκήθηκαν!
-Πες στον κύριο Τζαφέρι ότι την ομάδα την φτιάχνω εγώ. Αν δεν του αρέσει, ας με πληρώσει αυτά που συμφωνήσαμε και αύριο το πρωί θα εξαφανιστώ από εδώ.
Ο Αλβανός πρόεδρος κοίταξε τον μεταφραστή στα μάτια και του ζήτησε να κάνει αυτό που του είχε πει. Ο μεταφραστής, τραυλίζοντας, μετέφερε τα λόγια μου και αφού μου έριξε μια «παγωμένη» ματιά, μετά από λίγα δευτερόλεπτα ηρέμησε. Πώς τελείωσε ο αγώνας; Κερδίσαμε 1-0 με γκολ του επιθετικού και μια υπέροχη εμφάνιση από τον τερματοφύλακα που τα απέκρουσε όλα!»
Στον δεύτερο αγώνα, ο οποίος έλαβε χώρα στις 18 Ιανουαρίου, οι δύο ομάδες έμειναν στο ισόπαλο 0-0 και κάπως έτσι, έχοντας αναλάβει μόλις λίγες ημέρες, ο Μάριο Κέμπες κατάφερε να φτάσει την Λούσνια στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αλβανίας.
Και ένα ακόμα πιο επεισοδιακό φινάλε…
Όμως, μπορεί εκείνες τις ημέρες στην Λούσνια όλοι να «πετούσαν» στα… σύννεφα, μιας και η ομάδα έφτασε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Αλβανίας, αλλά όλη η χώρα λίγες ημέρες αργότερα θα «βυθιζόταν» σε αυτό που κανείς δεν ήθελε να πιστέψει.
Στο χάος!
Πιο συγκεκριμένα, το «Παιχνίδι των Πυραμίδων» εξελίχθηκε σε σκάνδαλο, στο οποίο η κυβέρνηση της Αλβανίας «έκλεψε» σχεδόν όλα τα λεφτά του λαού και πολλοί πολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες, συμπεριλαμβανομένου και του Πελλούμπ Τζαφέρι, συνελήφθησαν, οδηγώντας την χώρα σε ακραίες διαδηλώσεις και εν τέλει στην ολοκληρωτική εξέγερση στις 23 Ιανουαρίου 1997.
«Εκεί δημιουργήθηκε μια δύσκολη κατάσταση και όλοι μας ήμασταν στα χέρια του Θεού!
Έτσι και η ομάδα την οποία οδήγησα σε δύο αναμετρήσεις κυπέλλου.
Έβλεπα πως αυτή η χώρα είχε πολλά οικονομικά προβλήματα, ωστόσο σκεφτόμουν πως αργά ή γρήγορα θα τα ξεπεράσει. Αλλά, μερικοί οπαδοί με ενημέρωσαν πως έπρεπε να φύγω εγκαίρως, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να φύγω από εκεί. Πραγματοποίησα το αδύνατο και έφυγα για την Ρώμη μαζί με τον αδερφό μου.
Ήταν κυριολεκτικά το τελευταίο αεροπλάνο που έφευγε από την Αλβανία, προτού κλείσουν όλα τα αεροδρόμια. Ήμασταν πολύ τυχεροί!», είχε δηλώσει μετά από χρόνια ο 68χρονος πλέον Μάριο Κέμπες.
Πηγές: gazetatema.net, lapsi.al, en.wikipedia.org
2 Σχόλια
[…] […]
[…] […]