Ο Σέρχιο Πέρεζ θριάμβευσε γιατί έμαθε να αδικείται. Πανηγύρισε γιατί αρνήθηκε να γκρινιάξει. Ξεχώρισε γιατί συνήθισε να βρίσκεται εκτός κάδρου. Τώρα, αποχωρεί (;) νικητής, εντός και εκτός πίστας, γιατί πολύ απλά λυτρώθηκε από αυτό που αναζητούσε.
Μιας και οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, οφείλω να επισημάνω πως το ακόλουθο κείμενο δεν είναι ούτε αντικειμενικό, ούτε απόλυτα ορθό δημοσιογραφικά. Ωστόσο, όταν μιλάμε για επινίκια, το συναίσθημα τείνει να υπερβαίνει της εκάστοτε λογικής. Αλλώστε, το success story που εκτυλίχθηκε στο Γκραν Πρι του Σαχίρ δεν έχει πολλά όμοια του.
Ο Σέρχιο Πέρεζ, ο τελευταίος των… Λατινοαμερικανών πιλότων. Ο πρώτος υπήκοος του νότιου ημισφαιρίου της Αμερικής που βλέπει πρώτος την καρό σημαία μετά το 2012. Ο πρώτος Μεξικανός που ακούει τον εθνικό του ύμνο μετά το 1970!
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η ιστορία γράφτηκε κάτω από τα φώτα του Μπαχρέιν. Μόνο που αυτή την φορά, ο συγγραφέας ήταν υπέρμετρα βιοματικός. Και εξηγούμαι. Ο “Τσέκο” ήταν, είναι κι θα είναι ένας από τους αγαπημένους μου οδηγούς. Ταυτοχρόνα, θα μείνει πιθανότατα στα βιβλία του σπορ ως ένας από τους πιο υποτιμημένους του grid.
Δεν είναι τυχαίο που στο άρθρο μου πριν την έναρξη της σεζόν, ο Μεξικανός κοσμούσε το εξώφυλλο. Δέχθηκα κριτική για αυτό, όμως η λογική ήταν ξεκάθαρη. Με ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο στα χέρια του (όπως φαινόταν ότι θα έχει), ο Πέρεζ μπορεί να βρίσκεται εντός πεντάδας.
Έναν γύρο πριν πέσει η αυλαία της σεζόν, φιγουράρει στην τέταρτη θέση (125), 13 βαθμούς μπροστά από τον Ρικιάρντο και 27 από τον έκτο Λεκλέρκ. Οχι, δεν έχω κάποια μαντική ικανότητα. Προς επιβεβαίωση μου, στο ίδιο κείμενο παραθέτω για έκπληξη της χρονιάς τον Αλμπον. Όλοι ξέρουμε πόσο καλά πάει αυτό…
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας.
Η αγωνιστική αναγνώριση που λαμβάνει την φετινή σεζόν ο Πέρεζ δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Τουλάχιστον όσους παρακολουθησάμε την ταινία της καριέρας του από την πρώτη σκηνή. Μην ξεχνάμε πως αναφερόμαστε στον τέταρτο πιο έμπειρο οδηγό του grid (μόνο οι Ράικονεν, Φέτελ και Χάμιλτον μετρούν περισσότερους αγώνες) με 10 χρόνια συνεχούς παρουσίας και 190 αγώνες.
Το 2011, μας συστήθηκε ως το επόμενο μεγάλο οδηγικό ταλέντο της Νοτίου Αμερικής, ο επίδοξος διασώστης της σύγχρονης κληρονομιάς των Μάσα, Μπαρικέλο και Μοντόγια. Για καλή του τύχη, δύο χρόνια αργότερα είδε την McLaren να βρίσκει στο πρόσωπο του τον αντικαταστάτη του Χάμιλτον. Για κακή του τύχη, η ανέλιξη του συνέπεσε με την πτώση της βρετανικής κυριαρχίας.
Από την κόλαση στον παράδεισο και πάλι πίσω…
Το καταστροφικό 2013 τον έθεσε γρήγορα εκτός συζήτησης αναφορικά με τους κορυφαίους του κόσμου και η θέση της Force India έμοιαζε μάλλον με παρηγοριά μπροστά στο ραγισμένο πορτραίτο του. Για την επόμενη τετραετία, ο Πέρεζ θα αμφισβητούσε με τις πράξεις του την γνώμη πολλών, δείχνοντας σε ουκ ολίγες περιπτώσεις πως στην περίπτωση της McLaren, το μηχάνημα πρόδωσε τον άνθρωπο και όχι το αντίθετο.
Παρα τις μεστές χρονιές σε μια αξιοπρεπέστατη ομάδα, ο Πέρεζ είδε τη θέση του στο σπορ να απειλείται ανοιχτά το 2018, όταν ο πρώην ιδιοκτήτης της ομάδας εγκατέλειψε το καράβι εξαιτίας δικαστικών περιπετειών στην πατρίδα του.
Μπροστά στο φάσμα της καταστροφής όμως, ο οργανισμός της Force India είδε τον νο1 οδηγό της να υπογραφεί νέο τριετές συμβόλαιο μέχρι το 2021, δίνοντας παράλληλα μεγάλη οικονομική ανακούφιση ελέω των χορηγών του.
Χορηγούς τους οποίους εξασφαλίζει λόγω της απίστευτης δημοφιλίας του εντός συνόρων. Μιλάμε για τον… Γκάλη του Μεξικού, τον άνθρωπο που λατρεύεται ως Θεός από τα μικρά παιδιά στις φτωχές γειτονιές μέχρι τον πρώην πρόεδρο της χώρας!
Με ένα ολόκληρο έθνος από πίσω του, ο Πέρεζ στέριωσε στην ομάδα που τον επανέφερε στον αφρό, ενώ είδε παράλληλα τον ζάμπλουτο Λόρενς Στρολ να επενδύει, αλλάζοντας την στόφα της ομάδας. Για κακή του τύχη ξανά (δημιουργείται το μοτίβο μας), στην νέα Racing Point, θέση δεν είχε μόνο ο πατέρας Στρολ, αλλά και ο υιός.
Ο Λανς Στρολ, προερχόμενος από μια ενδιαφέρουσα rookie χρόνια, με ένα βάθρο για την ήδη παραπαίουσα Williams, πήρε θέση δίπλα στον Μεξικανό. Από τη καινούργια αυτή βάση, ο Πέρεζ προσπάθησε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Ήταν σαφέστατα καλύτερος, όμως αυτό δεν είχε μεγάλη αξία, καθώς η ομάδα δεν κοιτούσε ψηλά.
Φέτος όμως, όλα άλλαξαν.
Δεν θα μπω στην συζήτηση περί νομιμότητας του φετινού μονοθεσίου, απλά θα παραθέσω την απορία μου. Αν η περσινή εκδοχή της Mercedes είναι καλύτερη από επτά φετινά μονοθέσια, μήπως το πρόβλημα δεν είναι τόσο επιφανειακό όσο νομίζουμε;
Όσο εσείς λογομαχείτε εγώ απλά να αναφέρω πως ο χτεσινός θρίαμβος ήταν πιθανότητα ο προορισμός ενός μονοπατιού που ήταν στρωμένος με… τριαντάφυλλα. Παρά το γεγονός πως για πρώτη φορά στην καριέρα του είχε τη δυνατότητα να κοντράρει ακόμα και το δεύτερο σε δυναμική μονοθέσιο του grid, ο Πέρεζ βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ σε χρόνο dt.
Η αλλαγή της ονομασίας της ομάδας από την ερχόμενη σεζόν με την είσοδο της Aston Martin, σε συνδυασμό με τις προσδοκίες που δημιούργησαν οι φετινές εμφανίσεις, έθεσαν τον Μεξικανό εκτός οργανισμού για χάρη του Σεμπάστιαν Φέτελ. Ο Γερμανός ήταν η επιλογή του Λόρενς Στρολ για την πλαισίωση του Λανς, παρά το γεγονός πως ο “Τσέκο” είχε συμβόλαιο για έναν ακόμα χρόνο.
Μάλιστα, όταν ο ίδιος είχε προσβληθεί με κορωνοϊό μεσούσης της σεζόν, υπήρχαν φήμες ακόμα και μόνιμης αντικατάστασης του από τον Νίκο Χούλκενμπεργκ. Όπως είναι προφανές αυτό δεν συνέβη ποτέ και ο Πέρεζ επέστρεψε, αναζητώντας εμφανίσεις που θα τον κρατούσαν στο σπορ. Μετά το βάθρο στην Τουρκία και με την θέση του Άλμπον στην Red Bull να βρίσκεται στον αέρα, ο Μεξικανός ήξερε πως οι αγώνες της Αραβίας θα κρίνουν το βραχυπρόθεσμο μέλλον του.
Στο Γκραν Πρι του Μπαχρέιν, βρισκόταν στην τρίτη θέση, μπροστά από τον Ταϊλανδό, όταν ο κινητήρας του τον πρόδωσε. Σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του Στρολ, η ομάδα του έχασε πολύ σημαντικούς βαθμούς στην μάχη της τρίτης θέσης. Την ίδια ώρα, οι McLaren έκαναν το 4-5, αξιοποιώντας το δώρο του ανταγωνισμού. Εν ολιγοίς, ο Πέρεζ είδε ένα βάθρο να χάνεται από τον άμεσο ανταγωνιστή για την επιβίωση του, χαρίζοντας παράλληλα βαθμούς στην ομάδα που… διέλυσε την εικόνα του στο παρελθόν.
H εκδίκηση είναι ένα πιάτο, κατά προτίμηση μεξικάνικο!
Η αναδιαμόρφωση της πίστας, με την χρησιμοποιήση της εξωτερικής διαδρομής για το δεύτερο Γκραν Πρι ευνοούσε τις… ροζ Mercedes, εξαιτίας της δύναμης του κινητήρα. Αυτό ναι μεν έγινε αισθητό στις κατατακτήριες, με τον Πέρεζ να εκκινεί 5ος και ο Στρολ 9ος, όμως όλα άλλαξαν πριν καν την συμπλήρωση του πρώτου γύρου.
Ο Μεξικανός πήρε πολύ κλειστά την στροφή, ο Λεκλέρκ επιτέθηκε με ολίγον τι απερισκεψία, καταστρέφοντας τον ίδιο, τον Φερστάπεν αλλά και τον Πέρεζ, ο οποίος παρότι δεν αποσύρθηκε, έπεσε στην τελευταία θέση.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις στην F1 του 21ου αιώνα. Προσπεράσεις επί προσπεράσεων, με ή χωρίς πλεονέκτημα, για να ανέβει από την 18η στην 1η θέση, μετά το αλαλούμ της Mercedes με τα pit-stops.
Μετά, ήρθε το… πλήρωμα της τύχης.
Παρά το λάθος της ομάδας του, ο Τζορτζ Ράσελ προελαύνει, ανεβαίνοντας άμεσα 2ος, δύο δευτερόλεπτα μακριά από το πρωτοπόρο. Δεδομένης της ανωτερότητας του μονοθεσίου, ήταν σχεδόν σίγουρο πως ο Βρετανός όχι μόνο θα γέμιζε τους καθρέπτες του Πέρεζ, αλλά θα του… έκλεβε και τη νίκη. Τότε, ήρθε το κλατάρισμα. Ο Ράσελ έπεσε εκτός δεκάδας, ο “Τσέκο” δεν απειλήθηκε ποτέ και μετά από 190 εκκινήσεις, είδε για πρώτη φορά την καρό σημαία από την θέση του νικητή.
Ο τελευταίος που έπρεπε να περιμένει τόσο πολύ για να ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ήταν ο Μαρκ Ουέμπερ. Πόσο; 130 αγώνες. 60 λιγότερους από τον Πέρεζ. Το όνειρο του Μεξικανού έγινε πραγματικότητα, ακόμα κι αν ο ίδιος δυσκολευόταν να το πιστέψει.
Οι σκηνές του βάθρου, με τον “Τσέκο” να ξεσπά με την θριαμβευτική μοναξιά του, ξεπερνάει σε σημασία όσα λόγια κι αν ειπωθούν.
Αυτό ακριβώς είναι το ηθικό δίδαγμα της Κυριακάτικης επιβράβευσης. Η υπομονή είναι αρετή. Ακόμα κι αν ο Πέρεζ δεν βρίσκεται του χρόνου στο πλάι του Φερστάπεν στην Red Bull (κάτι που κατ’ εμέ φαντάζει τουλάχιστον λογικό), αυτή την στιγμή βρίσκεται σε θέση ισχύος.
Όχι επειδή απέδειξε πως είναι (ακόμα) καλύτερος τόσο του ομόσταυλου, όσο και του αντικαταστάτη του στην Aston Martin, αλλά γιατί κατάφερε να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του. Μεταξύ μας, τι καλύτερο από το να λυτρώνεσαι από αυτό που κυνηγάς;
1 Σχόλιο
[…] Σέρχιο Πέρεζ: Βρες ό, τι ποθείς και άστο να σε λυτρώσει… […]