Ο Παναθηναϊκός λειτούργησε ορθά ποδοσφαιρικά μετά από καιρό, επέλεξε τον σωστό άνθρωπο για την άκρη του πάγκου του και στο τέλος γεύτηκε τους καρπούς των κόπων του…
Καταλαβαίνει κανείς πως μία ομάδα είναι επιτυχημένη, όταν ξεκινάει την σεζόν μ’ ένα συγκεκριμένο στόχο και καταλήγει να τον εκπληρώνει συνδυάζοντας θέαμα και ουσία. Ο φετινός Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν με σκοπό να βγει ξανά στην Ευρώπη και κατόρθωσε να ”τσεκάρει” το ευρωπαϊκό του εισιτήριο μία αγωνιστική πριν το φινάλε των Play-offs, διεκδικώντας ακόμη και την δεύτερη θέση και όντας παράλληλα και στον τελικό του Κυπέλλου.
Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο αυτής της επιτυχίας ανήκει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που πήρε μία ομάδα που πέρυσι είχε κάκιστη εικόνα και την έμαθε να παράγει ποδόσφαιρο όντας από τις καλύτερες ομάδες της φετινής σεζόν, αν όχι η καλύτερη. Μπορεί ο Σέρβος να μην είχε το άπειρο μπάτζετ για να ξοδέψει, ώστε ο Γιάννης Αλαφούζος φρόντισε να προσφέρει στον Σέρβο τεχνικό ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον, όπου και κάποια χρήματα για μεταγραφές υπήρχαν, και δεν υπήρχαν πια οφειλές και χρέη που θα απειλούσαν την ομάδα ή θα αποσταθεροποιούσαν τα αποδυτήρια, με τον Γιοβάνοβιτς να τυγχάνει ταυτόχρονα της εμπιστοσύνης του ιδιοκτήτη των ”πρασίνων”, αφού αποτελούσε δική του επιλογή. Μία εμπιστοσύνη που συνεχώς μεγάλωνε όσο ο μεγαλόμετοχος της πράσινης ΠΑΕ έβλεπε το έργο του Σέρβου, που λειτουργούσε με απόλυτο σεβασμό στα οικονομικά του συλλόγου και χωρίς σπατάλες στις μεταγραφές, παρουσιάζοντας μία ομάδα κυρίαρχη στον αγωνιστικό χώρο που βελτιωνόταν συνεχώς κι αυτό άρεσε σε όλους.
Ο ερχομός του Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό και το δύσκολο ξεκίνημα
Όταν ο Σέρβος κόουτς ήρθε στους ”πράσινους” το καλοκαίρι παρέλαβε μία ομάδα εντελώς ανέτοιμη για να παίξει εκείνο το παιχνίδι που ο ίδιος είχε στο μυαλό του. Βλέπετε ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι την περασμένη σεζόν δεν είχε την πρωτοβουλία του αγώνα και αρεσκόταν περισσότερο να αμύνεται ψάχνοντας αντεπιθέσεις, παρά να παράγει.
Ταυτόχρονα δεν υπήρχαν στην ομάδα οι δομές που χρειάζονταν για να εκπονηθεί ο μεταγραφικός της σχεδιασμός. Έτσι παράλληλα με την αναζήτηση παικτών, ο Σέρβος τεχνικός ξεκίνησε την δημιουργία τμήματος σκάουτινγκ που θα τον βοηθούσε μεταγενέστερα, τόσο αυτόν όσο και την ίδια την ομάδα, στην υλοποίηση του μεταγραφικού της πλάνου.
Έτσι, ο Γιοβάνοβιτς έπρεπε παράλληλα με την εκμάθηση του νέου αγωνιστικού προφίλ της ομάδας να ασχολείται πολύ περισσότερο και με τα μεταγραφικά. Αυτό είναι γενικά κάτι που ο ίδιος προτιμά, ωστόσο όχι στον βαθμό που πρέπει ο ίδιος να καταρτίζει τις shortlist με τους υποψήφιους παίκτες-στόχους για κάθε θέση.
Κάπως έτσι οι μεταγραφές των ”πρασίνων” γινόντουσαν πολύ αργά, λόγω και της φοβίας του Σέρβου τεχνικού να μην υποπέσει σε κάποια άστοχη επιλογή, μιας και το μπάτζετ δύσκολα θα του επέτρεπε διορθώσεις. Μάλιστα, η μεταγραφή του Παλάσιος χρειάστηκε να φτάσει τις τελευταίες ώρες της μεταγραφικής περιόδου για να ολοκληρωθεί για διάφορους λόγους κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο παίκτης να αργήσει αρκετά να ενσωματωθεί στην ομάδα, μία περίπτωση που το ”τριφύλλι” δούλευε έναν ολόκληρο μήνα. Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως οι ”πράσινοι” ολοκλήρωσαν τρεις μεταγραφές την τελευταία εβδομάδα του μεταγραφικού ”παραθύρου”.
Από την πρώτη κιόλας αγωνιστική φάνηκε το τι ακριβώς ήθελε ο Γιοβάνοβιτς να κάνει ο δικός του Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο. Διατήρηση της κατοχή της μπάλας, πίεση ψηλά και κυκλοφορία της μπάλας με επιμονή για να εντοπισθούν οι κατάλληλοι κενοί χώροι για να επιτεθεί η ομάδα με κάθετο ποδόσφαιρο.
Προφανώς αυτό δεν μπορούσε να συμβεί από τόσο νωρίς σε ικανοποιητικό βαθμό μιας και η αλλαγή στον τρόπο που αγωνιζόταν η ομάδα πέρυσι με φέτος άγγιζε τις 360 μοίρες. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να γίνονται λάθη από τους παίκτες, άλλες φορές λόγω έλλειψης ποιότητας κάποιων εξ’ αυτών και άλλες λόγω τύχης, τα οποία η ομάδα πληρώνε.
Ο Παναθηναϊκός έμενε ζωντανός από την Λεωφόρο και συνέχιζε την δουλειά
Οι ”πράσινοι” παρουσίασαν δύο πρόσωπα στο μεγαλύτερο μέρος της κανονικής διάρκειας. Εκείνο της Λεωφόρου όπου η ομάδα επέβαλλε την κυριαρχία της στον αντίπαλό της και πετυχαίνε νίκες. Κι εκείνο το προβληματικό των εκτός έδρας αγώνων, όπου η ομάδα παρουσιαζόταν χωρίς το ίδιο πάθος και σίγουρα χωρίς να επιβάλλει την κυριαρχία της και να ελέγχει τον ρυθμό των αγώνων. Αυτό το δεύτερο οδήγησε το ”τριφύλλι” σε μόλις τέσσερις νίκες μακριά από το σπίτι του σε ολόκληρη τη κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός κατέληξε να μπαινοβγαίνει στην εξάδα, αφού ήταν δύσκολο να καταφέρει ξεπεράσει ομάδες όπως ο Άρης και η ΑΕΚ, χωρίς να έχει την ικανότητα να παίρνει τρίποντα εκτός έδρας. Σ’ αυτό σημαντικό βαθμό έπαιζε και η αδυναμία της ομάδας να συγκεντρώσει βαθμούς από παιχνίδια που δεν ήταν καλή ή η απόδοσή της κινούταν στα ίδια επίπεδα με εκείνα του αντιπάλου της. Ένα λάθος, μία ρισκαδόρικη επιλογή ήταν αρκετή για να οδηγεί τους ”πράσινους” στην ήττα, την οποία γνώρισαν 8 φορές σε 13 παιχνίδια μακριά από την Λεωφόρο στην κανονική διάρκεια.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όμως δεν έψαχνε ποτέ δικαιολογίες γι’ αυτό. Πάντα έριχνε το φταίξιμο τόσο στον ίδιο όσο και στους παίκτες του αποφεύγοντας να ασχολείται τόσο με τον εκάστοτε αντίπαλό του όσο και με την διαιτησία, πράγμα που τελικά έκανε πολύ καλό στην ομάδα.
Η χειρότερη στιγμή στην φετινή σεζόν των ”πρασίνων” ήρθε με τις τρεις σερί ήττες από Αστέρα Τρίπολης (εντός, 0-1), ΟΦΗ (εκτός, 3-2) και ΠΑΟΚ (εκτός, 2-1), οι οποίες ήταν αποτέλεσμα τόσο κακών εμφανίσεων και ατομικών λαθών του προπονητή και των παικτών όσο και διαιτητικών αποφάσεων.
Διαβάστε ακόμη: ΟΦΗ: Ένα κλαμπ πρότυπο για το ελληνικό ποδόσφαιρο
Μάλιστα το πόσο τεντωμένο ήταν το ”σχοινί” την συγκεκριμένη περίοδο φάνηκε και από το γεγονός ότι μετά την επιστροφή της ομάδας από το αμέσως επόμενο παιχνίδι και τη νίκη με την Αναγέννηση Καρδίτσας, που σήμαινε και την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, μερίδα των οργανωμένων οπαδών της ομάδας βρέθηκε στο Κορωπί για να τα… πει ένα χεράκι στους παίκτες.
Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς αντέδρασε κι έκλεισε το πρωτάθλημα κάνοντας ένα 4/5, με μία από τις τέσσερις νίκες να είναι απέναντι στην ΑΕΚ στην Λεωφόρο με 3-0. Έτσι, ο Παναθηναϊκός τερμάτισε 5ος και βρέθηκε μέσα στα Play-offs, επίδοση όχι ικανοποιητική, αφού αν η ομάδα δεν παρουσίαζε αυτή τη διπροσωπία, θα μπορούσε να συζητάει μέχρι και για δεύτερη θέση.
Ταυτόχρονα η εικόνα που έβγαζε στο γήπεδο ιδιαίτερα στα εντός έδρας παιχνίδια της συσπείρωσε τον κόσμο, που θα αποτελούσε ιδιαίτερα σημαντικό παράγοντα στα Play-offs που θα ακολουθούσαν.
Ο Παναθηναϊκός είδε το ποδόσφαιρο να του επιστρέφει όσα του ”χρωστούσε” στα Play-offs
Τα ενθαρρυντικά δείγματα του ”τριφυλλιού” της κανονικής περιόδου διαδέχθηκε ο κυνικός και αήττητος Παναθηναϊκός των Play-offs (5 νίκες και 4 ισοπαλίες). Μπορεί σέντερ φορ που θα του έδινε γκολ να μην είχε βρει στα πρόσωπα των Ιωαννίδη, Μακέντα και Καρλίτος, όμως στο πρόσωπο του πρώτου βρήκε εκείνον τον τύπο του επιθετικού που ταίριαζε γάντι στο επιθετικό πλάνο του Ιβάν.
Οι ”πράσινοι” ξεκίνησαν με μία ισοπαλία με 1-1 απέναντι στην ΑΕΚ στην Λεωφόρο, όπου μπορεί να μην ήταν καλοί, όμως μπόρεσαν να αποφύγουν την ήττα παίρνοντας ένα σημαντικό βαθμό για την συνέχεια. Έπειτα, ταξίδεψαν στην Θεσσαλονίκη έχοντας 12 απουσίες εξαιτίας μίας ίωσης που αποψήλωσε το ρόστερ της ομάδας, όμως η ”αρμάδα” του Γιοβάνοβιτς με περίσσειο πάθος και θέληση απέφυγε την ήττα στο ”Κλ.Βικελίδης” κι έφυγε με το 0-0.
Η νίκη ήρθε στην τρίτη στροφή των Play-offs, όταν ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 2-1 του ΠΑΟΚ στην ”καυτή” Λεωφόρο κι έδειξε σε όλους τις διαθέσεις του. Η γκέλα και το 0-0 με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα, μπορεί να ήταν μία χαμένη ευκαιρία, αλλά υπερκαλύφθηκε με την μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού με 1-0 στην Λεωφόρο. Μία νίκη που έδωσε μεγάλη ψυχολογική ώθηση στο ”τριφύλλι΄΄ κυρίως εξαιτίας και της εικόνας της ομάδας και της ανωτερότητας που επέδειξε απέναντι στον αδιάφορο μεν, όσο μπορεί να είναι σ’ ένα ντέρμπι, αλλά πρωταθλητή δε Ολυμπιακό.
Οι δύο νίκες με την Λαμία για το Κύπελλο και η πρόκριση στον τελικό τόνωσε ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση των παικτών του Γιοβάνοβιτς που ”κατάπιαν” στη συνέχεια τον Άρη στην Λεωφόρο κι ας έγραφε το τελικό σκορ μόλις 1–0.
Οι τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές ήταν δύσκολες για τους «πράσινους», αφού είχαν τρία εκτός έδρας ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ κι ένα εντός έδρας ματς με τον ΠΑΣ ενδιάμεσα από τα τελευταία δύο.
Ο Παναθηναϊκός έφυγε με το 0-0 από το ΟΑΚΑ και πέτυχε τεράστιο διπλό στο ”Γ.Καραϊσκάκης” με 2-1, καταφέρνοντας να μην ηττηθεί από τον Ολυμπιακό σε τέσσερα παιχνίδια φέτος (1 νίκη και 3 ισοπαλίες). Το «τριφύλλι» παρουσιάστηκε καλά διαβασμένο, έβγαλε πάθος απέναντι στους χωρίς κίνητρο ΄΄ερυθρολεύκους” και είδε το ποδόσφαιρο και την τύχη να του επιστρέφει το ”κομμάτι” εκείνο που του αναλογούσε και του στέρησε σε αρκετά ματς της κανονικής περιόδου. Και μάλιστα στο σημείο που μετρούσε περισσότερο.
Η νίκη με τον ΠΑΣ με 4-0 την προτελευταία αγωνιστική στην Λεωφόρο σφράγισε την ευρωπαϊκή επιστροφή του Παναθηναϊκού και ήρθε ως επιστέγασμα στους κόπους που κατέβαλε και την πίεση που υφίστατο η ομάδα καθ’ όλη τη χρόνια. Απόδειξη αυτού η δήλωση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο Flash Interview μετά το φινάλε του αγώνα: ”Η πρώτη μέρα που μπορώ να πάρω επιτέλους μία βαθιά ανάσα, αφού ο βασικός στόχος επετεύχθη”.
Η φετινή επιτυχία του Παναθηναϊκού είναι επιβράβευση του ποδοσφαίρου
Μπορεί το ποδόσφαιρο να μην είναι πάντα δίκαιο, όμως στο τέλος πάντα ανταμείβει εκείνους που δουλεύουν σωστά, μεθοδικά και βάσει της ποδοσφαιρικής λογικής. Κάτι που απουσίαζε από τον Παναθηναϊκό τα περασμένα χρόνια κυρίως λόγω του ιδιοκτήτη του.
Ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν εκείνος που φέτος έκανε την σωστή επιλογή προπονητή, τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε και τα εργαλεία για να δουλέψει. Επομένως, όπως τις προηγούμενες σεζόν το βασικό φταίξιμο για τις αστοχίες ήταν δικό του, έτσι και φέτος εκείνος πιστώνεται τα θετικά της επιλογής του Γιοβάνοβιτς.
Για πρώτη φορά ο μεγαλομέτοχος των ”πρασίνων” επέλεξε έναν ικανό προπονητή, που ήταν αποτέλεσμα φυσικά και της αύξησης των χρημάτων, που αποφάσισε να δαπανήσει για το συγκεκριμένο πόστο, αφού ο Γιοβάνοβιτς μαζί με το τιμ του κόστισε λίγο κάτω από 1 εκ. ευρώ στο ”τριφύλλι”. Του έδωσε χώρο και χρόνο να δουλέψει, αφού φυσικά έπαιρνε από τον ίδιο το κατάλληλο vibe πως η ομάδα βαδίζει στα σωστά μονοπάτια.
Από την άλλη ο Σέρβος προπονητής πήρε μία ομάδα που δεν ήξερε να παίζει. Την έμαθε να είναι κυριαρχική στο γήπεδο έχοντας ένα ρόστερ, που προφανώς δεν ήταν έτοιμο στην πλειονότητά του για κάτι τέτοιο. Αυτό πολλές φορές το πλήρωσε με ατομικά λάθη που άλλοτε οφείλονταν σε λάθη που θα συμβούν κατά τη μαθησιακή διαδικασία ενός νέου συστήματος και άλλοτε οφείλονταν στην ατομική ποιότητα. Ο Παναθηναϊκός είχε την κατοχή, έμαθε να σπάει το πρέσινγκ του αντιπάλου με passing game βάζοντας ακόμη και τον τερματοφύλακά του στο παιχνίδι, να παίζει κάθετο και συνδυαστικό ποδόσφαιρο και πολλά ακόμα. Το στυλ αυτό άρεσε πολύ και στον κόσμο της ομάδας, αφού ταιριάζει στο μέγεθός της και γι’ αυτό εκείνος αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την φετινή προσπάθεια.
Μεταμόρφωσε τους Αϊτόρ και Βιγιαφάνες. Ο Ισπανός εξτρέμ το καλοκαίρι ήταν έτοιμος να φύγει από τον Παναθηναϊκό και το φινάλε της σεζόν τον βρίσκει μέσα στην τριάδα των κορυφαίων παικτών της ομάδας. Ο Αργεντινός μέσος από την άλλη, μετά και το συμβάν με τον Χατζηγιοβάνη, ήταν με το ένα πόδι εκτός για το ερχόμενο καλοκαίρι που έληγε το συμβόλαιό του, όμως με την αλλαγή θέσης που αποφάσισε ο Γιοβάνοβιτς του έδωσε νέα πνοή κι εκείνος με την σειρά του αντέστρεψε εντελώς την κατάσταση και το κλίμα που υπήρχε στο πρόσωπό του. Ο Βιγιαφάνες άρχισε να αγωνίζεται πιο πίσω, να συμβάλλει τα μέγιστα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, να βοηθά τον Πέρεθ στο να ανέβει η μπάλα ψηλά και ταυτόχρονα να αποτελεί την μόνιμη πηγή εμπνεύσεων στην επίθεση του Παναθηναϊκού.
Έκανε τον Χουάνκαρ τον καλύτερο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος. Ο Ισπανός αποτελούσε πηγή κινδύνων για τις αντίπαλες άμυνες, με τα overlap που έκανε, τις καλές του σέντρες, αλλά και την αστείρευτη πηγή ενέργειάς του.
Τέλος, ο Σέρβος κόουτς ενέταξε στον κορμό των ”πρασίνων” τους Ιωαννίδη και Αλεξανδρόπουλο κάνοντας τον πρώτο βασικό σέντερ φορ της ομάδας και αναπόσπαστο κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας της και τον δεύτερο ένα πολύτιμο εργαλείο για το ροτέισον της ομάδας, που αν διορθώσει 1-2 πράγματα είναι έτοιμος να πάρει φανέλα βασικού.
Τώρα στον Παναθηναϊκό μένουν δύο ακόμη παιχνίδια. Το τελευταίο των Play-offs κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα όπου μπορεί να διεκδικήσει μέχρι και την δεύτερη θέση και ο τελικός του Κυπέλλου κόντρα και πάλι στον ”Δικέφαλο του Βορρά”. Το να κλείσει η φετινή χρονιά και μ’ ένα τρόπαιο θα ήταν ιδανικό, όμως εκείνο που έχει περισσότερη σημασία απ’ αυτό είναι η παραμονή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της ομάδας αλλιώς όλη η φετινή προσπάθεια κινδυνεύει να αποτελέσει μία παρένθεση στα άσχημα χρόνια που έδειχναν φέτος να μένουν στο παρελθόν. Η παραμονή του Σέρβου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για τον σχεδιασμό της ομάδας για τη νέα σεζόν τόσο για την αξία του ίδιου τεχνικού όσο και για την αξία που εκείνος έχει στα μάτια των παικτών του, οι οποίοι κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν σε περίπτωση που εκείνος αποτελέσει παρελθόν από την ομάδα.
Οι ιθύνοντες των ”πρασίνων” αυτό το γνωρίζουν και γι’ αυτό η ανανέωση του Γιοβάνοβιτς αποτελεί απόλυτη προτεραιότητά τους πετώντας έτσι το… μπαλάκι στα χέρια του Σέρβου τεχνικού, ο οποίος είχε ζητήσει από την διοίκηση οι συζητήσεις να ξεκινήσουν αφού τελειώσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας.
Οι αντιδράσεις του και οι δηλώσεις του στα τελευταία ματς δείχνουν πως είναι ένας άνθρωπος που αρμόζει να βρίσκεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού κι έχει γίνει ένα με τον κόσμο που αναγνωρίζει στο έπακρο στην δουλειά του. Σε τέτοιες καταστάσεις όπου όλες οι πλευρές διάκεινται θετικά προς την συμφωνία συνήθως αυτή δύσκολία χαλάει, όμως ας κρατάμε μικρό καλάθι μέχρι να προκύψει η οριστική συμφωνία. Το σίγουρα είναι πως θα είναι τεράστιο κρίμα να μην βρίσκεται ο Γιοβάνοβιτς στον πάγκο του ”τριφυλλιού” κατά την επιστροφή του στα ευρωπαϊκά… σαλόνια!
