Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μπορεί με ένα βότσαλο να δημιουργήσει τρικυμία και μόνο η σκέψη του πλήρους πακέτου του προκαλεί παροξυσμό. Πόσο δε μάλλον, όταν μάλλον πλησιαζεί απειλητικά η ώρα της πραγμάτωσης της.
Τελικά, ο Γιάννης φοβάται τα θεριά, τα θεριά τον Γιάννη, ή μήπως και τα δύο; Η απάντηση στο ερώτημα που έθεσε από γενιά σε γενιά ο σοφός κατά κάποιον τρόπο λαός δεν θα βρει εύκολα αντίδοτο στην καθημερινότητα μας. Εντός όμως των παρκέ, η απάντηση αυτή εκκολάπτεται εδώ και μια οκταετία. Πλέον, μοιάζει πιο έτοιμη από ποτέ για να βγει στην επιφάνεια.
Επειδή η ειλικρίνεια είναι προσόν που δεν λείπει από την σελίδα την οποία ελπίζουμε να απολαμβάνετε όσο εμείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως το παρόν κείμενο θα μπορούσε άνετα να γραφτεί ανεξάρτητου περίστασης. Η πρεμιέρα των πρωταθλητών Μπακς κόντρα στους Νετς δεν ήταν η αφορμή, αλλά η απόδειξη αυτής.
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο έχει κατορθώσει να αγγίξει την κορυφή του μπασκετικού παγόβουνου πριν καν ολοκληρωθεί ως παίκτης. Το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται όμως δεν είναι άλλο από την… τρύπα του ταβανιού και κατά πόσο αυτή μπορεί να… κατεδαφίσει το οικοδόμημα.
Πέραν προφανώς του καθαρός αγωνιστικού, τα χθεσινά προεόρτια έδωσαν από μόνα τους μια ιστορική εσάνς στην βραδιά. Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο επιβραβεύτηκαν με τον πλέον… λαμπερό τρόπο για τους κόπους τους, όμως το κυνήγι δεν σταμάτησε χθες.
Αυτή την φορά οι Μπακς δεν θα ανήκουν στους 29 κυνηγούς, αλλά στους κυνηγημένους. Για καλή τους τύχη, έδειξαν πως η μοναδικότητα της λίστας αυτής κάθε άλλο παρά τους τρομάζει. Ειδικά, όταν ο στυλοβάτης τους δεν μένει άεργος ούτε στον… ύπνο του.
Εκ πρώτης όψεως, η χθεσινή εμφάνιση μοιάζει… νορμάλ για τα στάνταρ που μας έχει αναγκάσει να του προσάψουμε ο δις MVP της λίγκας. 32 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 7 ασίστ. Definitely great, surely not terrible που λένε και στο Ουισκόνσιν.
Ωστόσο, ήρθε ίσως η ώρα να κοιτάξουμε πίσω από τα στατιστικά (ΣΟΚ), εκεί όπου τα μάτια είναι ο μόνος κριτής. Σε ο,τι αφορά το… eye-candy effect, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει αποκτήσει άλλο “αέρα”. Το στέμμα του πρωταθλητή φαίνεται πως έδωσε “φτερά” στα πόδια, αντί να τα καθηλώσει. Η χθεσινή του εικόνα και η ευκολία με την οποία ορμούσε σε κάθε προσωπική μονομαχία, ανεξαρτήτου έκβασης είναι ενδεικτική της ψυχολογίας του.
Σε αυτή την εικόνα βέβαια, δεν φέρει ευθύνη μόνο ο ψυχικός, αλλά και ο πρακτικός τομέας. Εκεί, φαίνεται να αποδεικνύεται περίτρανα πως η εικόνα της offseason κάθε άλλο παρά πυροτέχνημα ήταν. Εμφανής βελτίωση της μηχανικής του στο σουτ ξεκινάει από την κάποτε αχίλλειο πτέρνα των βολών και φτάνει μέχρι τα 7.25μ.!
Στην γραμμή που μόνο φιλάνθρωπη δεν ήταν για τον Αντετοκούνμπο, οι ατελείωτες ντριπλές έγιναν… μία, η άγαρμπη εκτέλεση αντικαταστάθηκε από ελεγχόμενη κίνηση και τα πρώτα αποτελέσματα ήταν διόλου απογοητευτικά, για έναν παίκτη που κατάφερε με λάθος τεχνική και βάλει 17/19 βολές στον σημαντικότερο αγώνα της ζωής του.
Εκεί όμως που (δίκαια) στέκονται κοινό και κριτικοί, είναι το μακρινό σουτ. Αυτό, διότι κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το τελευταίο και πιο κομβικό… πετράδι του μπασκετικού “Thanos”, η λεπτομέρεια που θα κάνει την υπεροχή οριακά… άδικη. Στα πρώτα φιλικά, ο Γιάννης έδειξε να εμπιστεύεται όσο ποτέ το χέρι του και εικόνα επιβεβαιώνει το γιατί.
Σε σχέση με πέρσι, ο Greek Freak έχει τραβήξει προς τα μέσα τον δεξί αγκώνα του, ενώ φέρνει την μπάλα πολύ πιο κοντά στο πρόσωπο πριν εκτελέσει, κάτι που του προσφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα. Παρά το γεγονός πως το footwork είναι ακόμα ελαφρώς ελαττωματικό, το καίριο πρόβλημα, δηλάδη το gathering (η κίνηση από την στιγμή που θα πιάσει την μπάλα μέχρι και όταν την φέρει μπροστά στο πρόσωπο του), μοιάζει αρκετά βελτιωμένο και κυρίως ΓΡΗΓΟΡΟ.
Αυτό που δεν ήταν και δεν χρείαζεται να είναι γρήγορο, είναι η μηχανική του στις βολές. Χρησιμοποιεί πολύ καλύτερα τον διαθέσιμο χρόνο, εκτελώντας σε λιγότερο από έξι δευτερόλεπτα, από τα 11 που χρειαζόταν πέρσι. Παράλληλα, εκτελεί έχοντας καλύτερο κέντρο βάρους, δίχως να μετατοπίζει αβίαστα την μπάλα προς την αριστέρη πλευρά του προσώπου του, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει καλύτερη οπτική επαφή με το καλάθι.
Προφανώς, όλα όσα παρουσιάσαμε δεν λειτουργούν πλήρως εναρμονισμένα, ούτε στην εντέλεια. Ωστόσο, αν λειτουργούν έστω αρμονικά, προσπαθήστε να μπείτε στο μυαλό του αμυνόμενου. Βλέπεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ζωγραφιστό και σκέφτεσαι πως υπάρχουν τρεις εκδοχές. Είτε θα σε περάσει με euro-step, είτε θα σε ποστάρει για να τελειώσει την φάση με hook ή fadeaway, είτε θα καταλήξει να εκτελεί βολές, κάτι με το οποίο πια δεν νιώθει άβολα. Δεν την λέτε και ιδανική συνθήκη, ε;
Τα ξημερώματα, σε τρεις διαφορετικές περίπτωσεις ο Γιάννης είχε την άνεση, ή μάλλον το προνόμιο να προσποιηθεί στην γραμμή του τριπόντου για να ορμήσει αξιώσεις στο ζωγραφιστό. Και τις τρεις φορές, η κίνηση του αυτή προκάλεσε ανισορροπία στον προσωπικό του αντίπαλο και κατά συνθήκη σε ολόκληρη την άμυνα. Τρομακτικό, όχι πια μόνο στην σκέψη…
