Είδωλο, ήρωας και ένας κοντός με μεγάλα μπούτια. Έτσι θυμάται ο δημοσιογράφος και ατζέντης Αχιλλέας Χατζηνικολάου τον αείμνηστο Γκερντ Μίλερ και μοιράζεται με το InTheZone.gr όλα όσα θυμάται από εκείνον.
Ανήμερα της 15ης Αυγούστου. Το ποδόσφαιρο γίνεται φτωχότερο, στο άκουσμα της είδησης πως ο Γκερντ Μίλερ δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή. Σε ηλικία 75 ετών, ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της ιστορίας αφήνει την τελευταία πνοή, αφήνοντας πίσω του μοναδικές στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας.
Ένας από τους ανθρώπους που τον έζησαν, ήταν ο Αχιλλέας Χατζηνικολάου. Ο δημοσιογράφος αλλά και πρόεδρος του ελληνικού κλαμπ οπαδών της Μπάγερν Μονάχου στην Ελλάδα, μίλησε στο InTheZone.gr και μοιράστηκε όλες τις στιγμές που αντίκρισε και μίλησε με τον αείμνηστο φορ.
Το πρώτο ματς που τον είδε, τα συναισθήματα που θα είχε αν έβλεπε τον Λεβαντόφσκι να σπάει το ρεκόρ του, χωρίς την νόσο Αλτσχάιμερ και το γεγονός πως αποτελεί ο εθνικός ήρωας της Γερμανίας μέχρι και σήμερα.
Αναλυτικά είπε:
Τι σήμαινε για την Γερμανία ο Γκερντ Μίλερ;
«Ήταν ο ”βομβιστής του έθνους”. Έτσι τον φώναζαν στην Γερμανία. Δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής. Ήταν ένα είδωλο, ένας ήρωας, ο οποίος με τα γκολ του είχε δώσει τεράστια χαρά σε εθνική Γερμανίας και Μπάγερν Μονάχου»
Τι είδες εσύ όταν τον παρακολούθησες στον αγωνιστικό χώρο;
«Τον είδα πρώτη φορά όταν ήμουν 7 ετών. Ήταν τέλη του 1978, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Γερμανίας, όπου η Μπάγερν Μονάχου έπεσε με το Αμβούργο. Οι «Βαυαροί» είχαν χάσει με 1-0 αλλά ακόμα τον θυμάμαι. Όλοι μιλούσαν για αυτόν παρότι ήταν στην δύση της καριέρας του. Είδα ένα κλασσικό «9άρι». Έναν φορ περιοχής. Κοντό με μεγάλα μπούτια αλλά τρομερή ικανότητα να κουνιέται μέσα στο κουτί»
Αν τον έχει συναντήσει από κοντά, θυμάσαι μία ξεχωριστή ιστορία;
«Είχα την τύχη να τον συναντήσω από κοντά αρκετές φορές. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, καθώς υπήρξε βοηθός προπονητής της δεύτερης ομάδας της Μπάγερν Μονάχου. Έτσι, λόγω της ιδιότητας μου ως μάνατζερ, είχα στείλει αρκετά παιδιά στην Γερμανία. Αυτό που είχα δει, ήταν πως από τις 7 το πρωί ήταν ξύπνιος, με την φόρμα του. Ήταν δουλευταράς, επέβλεπε, βοηθούσε, τα πάντα.»
Πως πιστεύεις πως θα ένιωθε, δίχως την νόσο του Αλτσχάιμερ, αν έβλεπε τον Λεβαντόφσκι να σπάει το ρεκόρ του;
«Σίγουρα δεν θα στεναχωριόταν. Ήταν ένας καλός άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης. Όταν τον είχαν ρωτήσει τον ίδιο, είχε τονίσει πως θα σπάσουν κάποια στιγμή και θα χαιρόταν πάρα πολύ. Αν δεν είχε την νόσο και έβλεπε το ρεκόρ του έσπασε ο Λεβαντόφσκι, θα ήταν ο πρώτος που θα του είχε δώσει το χέρι.»
Τον θεωρείς τον κορυφαίο φορ στην ιστορία και αν ναι, γιατί;
«Είναι δύσκολη ερώτηση. Είναι σίγουρα ο κορυφαίος φορ της δεκαετίας των 60’ και 70’. Μην ξεχνάμε πως το ποδόσφαιρο παιζόταν διαφορετικά. Το «9άρι» ήταν σημαντικό σε αντίθεση με τώρα. Τον θεωρώ ως έναν από τους πέντε κορυφαίους που έβγαλε το ποδόσφαιρο. Το απίστευτο με τον Μίλερ είναι πως έβαζε γκολ με κάθε τρόπο. Είτε με κεφάλι, είτε με σουτ, ούτε με το γόνατο. Με όλα και από τις πιο απίθανες θέσεις.»
