Μικέλ Αρτέτα και Άρσεναλ ξεκίνησαν την κοινή τους πορεία όχι με τον καλύτερο τρόπο. Ωστόσο, η επιμονή/υπομονή του κόσμου και της διοίκησης, οδήγησαν την ομάδα στη φετινή «τρελή» διαδρομή προς την κατάκτηση της Πρέμιερ Λιγκ και πάλι μετά από 19 χρόνια.
Ήταν το ξεκίνημα της σεζόν 2020/2021. Ο Μικέλ Αρτέτα βρίσκεται ήδη ένα γεμάτο 8μηνο στον πάγκο της Άρσεναλ. Έχει ήδη πάρει μια μεγάλη νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την πρώτη του ως πρώτος προπονητής και έχει γίνει ο πρώτος τεχνικός των «κανονιέρηδων» που κερδίζει τίτλο (το FA Cup εν προκειμένω) στην πρώτη του σεζόν μετά τον Τζορτζ Γκρέιαμ το 1987.
Ωστόσο, ο τερματισμός της ομάδας εκτός 6άδας για πρώτη φορά ύστερα από το 1995, στην προ Αρσέν Βενγκέρ εποχή, δημιουργούσε γκρίνια σε όλα τα τμήματα του συλλόγου. Στον Μικέλ Αρτέτα δόθηκε μεγαλύτερη πίστωση χρόνου σε αντίθεση με τους προκατόχους του, του Έμερι και του Λιούνγκμπεργκ. Κυρίως λόγω των δεσμών που είχε ο Ισπανός με το σύλλογο. Αλλά και επειδή, υπήρχαν τα σημάδια πως κάτι καλύτερο χτίζεται.
Η υπομονή του τότε, δικαιώνει την πρωτοπορία του σήμερα
Τον Σεπτέμβριο του 2020 όμως, η Άρσεναλ βρέθηκε σε μια περίοδο «σκοτεινή» για τα δικά της δεδομένα. Ουσιαστικά, καθόρισε εν πολλοίς τη σημερινή πρωτοπορία της στην Πρέμιερ Λιγκ. Στις δύο πρώτες αγωνιστικές, δύο νίκες στα λονδρέζικα ντέρμπι με Γουέστ Χαμ και Φούλαμ, δημιούργησαν θετικές εντυπώσεις, στη συνέχεια ωστόσο, όλα άλλαξαν.
Στους 12 αγώνες που ακολούθησαν, ήτοι ως την 14η αγωνιστική, η Άρσεναλ πέτυχε μόλις δύο νίκες. Αποκορύφωμα οι τέσσερις σερί εντός έδρας ήττες από Λέστερ, Άστον Βίλα, Γουλβς και Μπέρνλι αντίστοιχα. Τα εσωτερικά προβλήματα είχαν κάνει τη… δημόσια εμφάνισή τους. Ο αρχηγός Ομπαμεγιάνγκ ήταν ξένο σώμα, ο προπονητής λοιδορούταν από κόσμο και media ενώ παράλληλα η ομάδα ήταν στην 15η θέση της Πρέμιερ Λιγκ. Λίγους μόνο βαθμούς πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού.
Το τέλος της χρονιάς, βρήκε την Άρσεναλ και πάλι στην 8η θέση αλλά εκτός Ευρώπης. Πρώτη φορά από το 1995. Ο Αρτέτα έσωσε ελαφρώς την παρτίδα στο τέλος με τις πέντε σερί νίκες και εξασφάλισε λίγη ακόμα ηρεμία πριν έρθει το ξεκίνημα της επόμενης σεζόν για να του δώσει ακόμα μια γερή… σφαλιάρα. Τρία ματς, τρεις ήττες, μηδέν γκολ ενεργητικό, εννιά παθητικό. Ο πάτος της Πρέμιερ Λιγκ, έγραφε με μεγάλα γράμματα Άρσεναλ.
Στα αγγλικά το αποκαλούν, turning point. Το σημείο αναφοράς δηλαδή, ενόψει μιας μεγάλης αλλαγής. Η πέμπτη θέση έμοιαζε αποτυχία καθώς η ομάδα είχε επανέλθει και με αρκετά καλές εμφανίσεις, βρισκόταν στην τέταρτη προνομιούχο μια στροφή πριν από το τέλος.
Πολλές οι ομοιότητες μεταξύ των Αρτέτα και Βενγκέρ ως προς την αντιμετώπισή τους
Φτάνοντας στις αρχές Φλεβάρη και με την Άρσεναλ στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος, όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική ήταν η υπομονή και η επιμονή που όλοι έδειξαν στην περίπτωση του Αρτέτα. Ειδικά ο κόσμος αλλά και οι Κρένκε.
Υπομονή αντίστοιχη αυτής του Βενγκέρ. Ο πρώην παίκτης των «κανονιέρηδων» και σημερινός άνθρωπος της τηλεόρασης στην Αγγλία, Ίαν Ράιτ, είχε απαντήσει τα εξής όταν είχε ερωτηθεί για το νέο προπονητή του.
Δημοσιογράφος: «Ίαν πως νιώθεις για τον Αρσέν Βενγκέρ που αναμένεται να είναι ο νέος προπονητής σας;»
Ράιτ: «Άρσεν ποιος;»
Όταν ο Ντέιβιντ Ντιν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει την… παγκοσμιοποίηση και να καταφύγει σε λύση εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, πολλοί τον θεώρησαν τρελό. Μετά από μόλις μια σεζόν στον πάγκο της ομάδας, στην οποία τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, πολλοί (δημοσιογράφοι) πολέμησαν τον Αλσατό τεχνικό, θέλοντας να τον αναγκάσουν να φύγει. Αυτό φυσικά δεν έγινε κι έτσι την επόμενη σεζόν η Άρσεναλ κατέκτησε τον τίτλο.
Πολλές φορές ξεχνάμε την πορεία προπονητών κι ομάδων, ειδικότερα όταν έρχεται η… παρακμή. Ωστόσο, τα παραπάνω δεδομένα αξίζει να τα θυμόμαστε καθώς είναι αυτά που αποδεικνύουν πως για να ξεφύγεις από κάτι χρειάζεται χρόνος.
Άρσεναλ = Βενγκέρ, όχι όμως πλέον!
Ο Βενγκέρ όταν συμφώνησε να ανανεώσει το συμβόλαιό του το 2005, ήξερε πως για σχεδόν μια πενταετία, η ομάδα δεν θα έπρεπε να ξοδεύει χρήματα με σκοπό να αποπληρωθεί το υπέρογκο δάνειο για την κατασκευή του Έμιρεϊτς. Όταν ανανέωσε ξανά, ήξερε πως η εποχή τον είχε ξεπεράσει. Κάπως έτσι φτάσαμε στα 22 χρόνια παραμονής του στην Άρσεναλ. Υπό ένα καθεστώς μάλιστα στο οποίο διοικούσε τα πάντα στο σύλλογο, πέραν των οικονομικών. Δεν είναι υπερβολή να σας πω πως μέχρι και τον… κηπουρό του γηπέδου προσλάμβανε.
Ήταν προφανές πως η Άρσεναλ είχε μείνει πίσω και πως έπρεπε να περάσει σε νέα εποχή. Η πρώτη δοκιμή ήταν με τους Έμερι και Ραούλ Σανγεχί. Οι Μικέλ Αρτέτα και Εντού Γκασπάρ πήραν τις θέσεις τους και τελικά αυτό το δίδυμο βρήκε το δρόμο του.
Σαφώς οι επιλογές του Βραζιλιάνου τεχνικού διευθυντή δεν στέφθηκαν όλες με επιτυχία. Βλέπε Νικολάς Πεπέ και Πάμπλο Μάρι αλλά μόλις το πλάνο έγινε πιο ξεκάθαρο, άλλαξε και ο χαρακτήρας των μεταγραφών.
Η τωρινή βασική ενδεκάδα της ομάδας, αποκτήθηκε από το 2019 και μετά, με εξαίρεση τον Γκρανίτ Τσάκα και τον Μπουκάγιο Σακά που είναι προϊόν των ακαδημιών.
| Όνομα | Σεζόν | Ομάδα | Κόστος |
| Γουίλιαμ Σαλιμπά | 19/20 | Σεντ Ετιέν | 30 εκατ. € |
| Κίεραν Τίρνεϊ | 19/20 | Σέλτικ | 27 εκατ. € |
| Γκαμπριέλ Μαρτινέλι | 19/20 | Ιτουάνο | 7 εκατ. € |
| Τόμας Παρτέι | 20/21 | Ατλέτικο Μαδρίτης | 50 εκατ. € |
| Γκαμπριέλ Μαγκαλιάες | 20/21 | Λιλ | 26 εκατ. € |
| Μπεν Γουάιτ | 21/22 | Μπράιτον | 58.5 εκατ. € |
| Μάρτιν Έντεγκααρντ | 21/22 | Ρεάλ Μαδρίτης | 35 εκατ. € |
| Άαρον Ράμσντεϊλ | 21/22 | Σέφιλντ Γιουνάιτεντ | 28 εκατ. € |
| Τακεχίρο Τομιγιάσου | 21/22 | Μπολόνια | 19 εκατ. € |
| Γκαμπριέλ Ζεσούς | 22/23 | Μάντσεστερ Σίτι | 52 εκατ. € |
| Ολεξάντρ Ζιντσένκο | 22/23 | Μάντσεστερ Σίτι | 35 εκατ. € |
Οι νέες προσθήκες «μαρτυρούν» πλάνο…
Γενικότερα, ο σύλλογος κινείται με πολύ πιο λογικές κινήσεις. Έχει τον κορμό και προσπαθεί να βελτιωθεί αλλά και να αποκτήσει βάθος. Ο Μικάιλο Μούντρικ ήταν ο διακαής πόθος του Αρτέτα, αλλά η Άρσεναλ δεν θα έφτανε ποτέ τα 100 εκατομμύρια ευρώ για την αποκτήσή του. Συν το ότι η Τσέλσι του έδωσε σχεδόν διπλάσιο μισθό σε σχέση με την Άρσεναλ.
Δεύτερος στη λίστα, ήταν ο Λεάντρο Τροσάρ της Μπράιτον. Σε εξαιρετική ηλικία (28), ο Βέλγος διεθνής είχε φέτος 16 ματς με επτά γκολ και τρεις ασίστ στους «γλάρους». Το μεγάλο θετικό στην υπόθεσή του είναι φυσικά, πως δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Μπαίνει, παίζει.
Μόλις 24 εκατομμύρια ευρώ βγήκαν από τα ταμεία της ομάδας σε σχέση με τα 80 (τουλάχιστον) που θα έδινε στη Σαχτάρ. Αφού εξοικονόμησε τόσα χρήματα, έσπευσε να αποκτήσει και κεντρικό αμυντικό, στη θέση ουσιαστικά του Ρομπ Χόλντινγκ που δεν έχει πολύ μέλλον στην ομάδα. Ο 22χρονος διεθνής Πολωνός, αγωνιζόταν στην Σπέτσια εδώ και ενάμιση χρόνο και είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις.
Είναι αριστεροπόδαρος, όπως και ο Γκάμπριελ και βλέπει τον κόσμο από τα 189 εκατοστά. Ήταν δεύτερος σε αναχαιτίσεις στη Serie A με 120, δεύτερος σε μπλοκαρισμένα σουτ με 18 ενώ είναι θετικός και με την μπάλα στα πόδια. Δίνει 40 πάσες κατά μέσο όρο με 90% ευστοχία, από αυτές, οι 5 είναι μακρινές μεταβιβάσεις εκ των οποίων οι 62% βρίσκουν στόχο.
Η μεταγραφή κόστισε 25 εκατομμύρια ευρώ ενώ η Άρσεναλ έφτασε μια ανάσα από την απόκτηση του Μοϊσές Καϊσέδο της Μπράιτον. Οι «γλάροι» παρά το βέτο που έθεσε ο παίκτης δεν τον παραχώρησαν, μη θέλοντας να χάσουν κι άλλο βασικό παίκτη μεσούσης της σεζόν κι έτσι η περίπτωσή του πάει για το καλοκαίρι. Υπενθυμίζω πως η τελευταία από τις πολλές προτάσεις της Άρσεναλ, έφτασε τα 70 εκατομμύρια ευρώ συν μπόνους.
Και τελικά Ζορζίνιο
Αφού οι επιλογές λιγόστεψαν χαρακτηριστικά, Άρσεναλ και Αρτέτα πήγαν σε μία κατ’ εμέ σίγουρη επιλογή. Ο Ζορζίνιο άλλαξε γειτονιά στο Βόρειο Λονδίνο και από τα μπλε φόρεσε τα κόκκινα για μόλις 11.5 εκατομμύρια ευρώ. Ο Ιταλός χαφ είναι κάτι παραπάνω από έμπειρος και ικανός. Αναδείχθηκε στη Νάπολι, ενώ με την Τσέλσι κατέκτησε μεταξύ άλλων, το Τσάμπιονς Λιγκ το 2021 και την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο του καλύτερου παίκτη της UEFA. Το ίδιο καλοκαίρι βέβαια, γνώρισε την ύψιστη τιμή κατακτώντας το Euro με την Εθνική Ιταλίας μέσα στο Ουέμπλεϊ.
Ο Ζορζίνιο βρισκόταν πολύ ψηλά στη λίστα εκτίμησης του Αρτέτα και γι’ αυτό τελικά αποκτήθηκε και μάλιστα με πολύ λιγότερα χρήματα απ’ όσα αξίζει καθώς το συμβόλαιό του έληγε το ερχόμενο καλοκαίρι. Σίγουρα μαζί με τους Τσάκα και Παρτέι, θα συνθέσουν μια εξαιρετική τριάδα στο κέντρο, την ίδια στιγμή που ο Λοκονγκά, δόθηκε ως δανεικός στην Κρίσταλ Πάλας του Πατρίκ Βιεϊρά. Win-win situation δηλαδή για την Άρσεναλ.
Μια ποδοσφαιρική ομάδα που παίζει μπάσκετ…
Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό κι αξίζει να γνωστοποιηθεί, είναι πως οι επιρροές του Μικέλ Αρτέτα έρχονται κι από άλλα αθλήματα. Αθλήματα όπως το μπέιζμπολ, το ράγκμπι και ειδικά το μπάσκετ. Ο Ισπανός τεχνικός έχει δει πολλά παιχνίδια των LA Rams, ομάδας της οποίας είναι ιδιοκτήτης ο Σταν Κρένκε. Επίσης, διατηρεί στενές σχέσεις με τον Έντι Τζόουνς, προπονητή ράγκμπι της Εθνικής Αγγλίας ενώ τελευταία έχει ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να παρακολουθήσει από κοντά τους Colorado Avalanche, ομάδα ice hockey και πάλι ιδιοκτησίας του Κρένκε.
Με μια πιο προσεκτική ματιά, θα δούμε πολλές φορές τους παίκτες της ομάδας να κάνουν μπασκετικά σκριν, να σουτάρουν με την παραμικρή ευκαιρία, την ίδια στιγμή που παραμονεύει πάντα κάποιος για… ριμπάουντ ενώ χρησιμοποιούν τα γνωστά διαγώνια κοψίματα από τα πλάγια προς το κέντρο για την ανάπτυξή τους.
Στοιχεία το οποία έμαθε εν μέρει στο πλευρό του Πεπ Γκουαρδιόλα αλλά κυρίως, τα αναπτύσσει πλέον στη δική του ομάδα. Μια ομάδα που παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στην Αγγλία.
Ο σύλλογος μοιάζει να έχει βρει τον τρόπο να μπορεί να πρωταγωνιστεί και πάλι. Αυτό δεν σημαίνει πως θα είναι αποτυχία αν χάσει τελικά το πρωτάθλημα. Αλλά εδώ που φτάσαμε, ούτε και επιτυχία. Στόχος ήταν η έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ και ο Αρτέτα ακόμα αυτό έχει στο μυαλό του.
Σίγουρα όμως, η φετινή χρονιά θα είναι η αρχή μιας καλύτερης εποχής για τους «κανονιέρηδες». Ο Μικέλ Αρτέτα αποδεικνύει τις ικανότητές και την ευφυΐα του κάθε μέρα και οι νεαροί ποδοσφαιριστές της ομάδας, μόνο καλύτεροι μπορούν να γίνουν. Ίδωμεν…
Πηγές: transfermarkt.com, wyscout.com, wikipedia.org, theathletic.com
Διαβάστε ακόμα:
Τσέλσι – Νιούκαστλ: Δρόμοι που δεν συναντήθηκαν ποτέ
Κρίστοφ Φρόιντ: Ο ιθύνων νους της Σάλτσμπουργκ ετοιμάζεται να αναγεννήσει την Τσέλσι
Visit Rwanda: Η αμφιλεγόμενη χορηγία στο μανίκι της Άρσεναλ
Μπράιτον: Η στρατηγική των ”γλάρων” και η επένδυση των 187 εκ. ευρώ
