Είναι παράξενο πως οι ιστορίες κάποιων ανθρώπων σε κάνουν να κλαις από συγκίνηση και από… γέλιο ταυτόχρονα. Μία τέτοια ιστορία είναι του Λίροϊ Ροζενιόρ, ο οποίος απολύθηκε από προπονητής μετά από δέκα λεπτά και μερικά χρόνια μετά τιμήθηκε με τίτλο ευγενείας για την συνεισφορά του στην «μάχη» κατά του ρατσισμού.
Η απίθανη χρονιά της Τορκί, η πρόσληψη και η απόλυση του Ροζενιόρ μετά από μόλις δέκα λεπτά!
Η σεζόν 2006/07 ήταν μια πολύ παράξενη και συνάμα απογοητευτική χρονιά για την Τορκί Γιουνάιτεντ, η οποία αγωνιζόταν στην τέταρτη τη τάξει κατηγορία της Αγγλίας. Η ομάδα ταλανιζόταν από πολλά εσωτερικά ζητήματα με αποτέλεσμα να μην αποδίδει τα αναμενόμενα ούτε στον αγωνιστικό χώρο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ο Μάικ Μπέιτσον, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του συλλόγου, αποφάσισε να πουλήσει το δικό του μερίδιο σε μια ομάδα μετόχων με επικεφαλής τον Κρις Ρόμπερτς. Οι διευθυντές της ομάδας όμως, δεν ήταν ευχαριστημένοι με τις διοικητικές ικανότητες του Ρόμπερτς και σε συνδυασμό με την κάκιστη βαθμολογική θέση της Τορκί, σχεδόν τον ανάγκασαν να αποχωρήσει μέσω έντονων διαμαρτυριών που γίνονταν στο κέντρο της πόλης. Κάπως έτσι, τον Φεβρουάριο του 2007, ένας τοπικός κάτοχος ξενοδοχείου ονόματι Κιθ Ρίτσαρτσον, έγινε ο νέος ιδιοκτήτης της ομάδας λίγες ημέρες πριν εμφανιστεί και πάλι ο Μάικ Μπέιτσον και αγοράσει εκ νέου το κομμάτι των μετοχών που είχε πουλήσει στο κονσόρτσιουμ.
Την ίδια ώρα, στον πάγκο της ομάδας είχαν καθίσει ήδη τρεις προπονητές με τελευταίο τον Κιθ Κέρλι, ο οποίος δεν μπόρεσε να αποσοβήσει τον υποβιβασμό της Τορκί στα τοπικά πρωταθλήματα, με την ομάδα του αγγλικού νότου να τερματίζει τελευταία με μόλις επτά νίκες σε σύνολο 46 αγώνων. Αυτή είναι η στιγμή που ο Λίροϊ Ροζενιόρ… μπαίνει στο παιχνίδι. Οι πρώτες κινήσεις του Μπέιτσον ήταν να διώξει τον τεχνικό διευθυντή, Κόλιν Λι αλλά και τον προπονητή με σκοπό να αναδιαρθρώσει την ομάδα για την «μάχη» της επόμενης περιόδου.
Παράλληλα, ένα ακόμα κονσόρτσιουμ είχε «κρούσει» την πόρτα του Μπέιτσον, θέλοντας να αγοράσει τον σύλλογο. Παρά το ενδιαφέρον των νέων επενδυτών, ο Μπέιτσον αποφασίζει να προσλάβει τον Λίροϊ Ροζενιόρ ως προπονητή. Τίποτα όμως δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές ανέβασαν την προσφορά τους και κατάφεραν να πείσουν τον Μπέιτσον να τους πουλήσει το 51% της ομάδας. Ο Άλεξ Ρόου, ο οποίος ήταν επικεφαλής του κονσόρτσιουμ, απαίτησε άμεσα να απολυθεί ο νεοπροσληφθείς Ροζενιόρ καθώς είχε… στις επάλξεις έναν «δικό» του προπονητή, τον Πολ Μπακλ. Όλο αυτό συνέβη σε περίπου δέκα λεπτά, όση ώρα δηλαδή, ο Λίροι Ροζενιόρ… έκατσε στον πάγκο της Τορκί.
Φυσικά, μέλη του συλλόγου, προσπάθησαν να… κουκουλώσουν την υπόθεση χωρίς, όμως επιτυχία. Κάτι το οποίο έκανε επίσης, μεγάλη εντύπωση, ήταν η επαναπρόσληψη του τέως τεχνικού διευθυντή, Κόλιν Λι στη θέση του διευθυντή αθλητικού τμήματος αυτή τη φορά. Με τις φήμες της εποχής να… οργιάζουν πως ο Κόλιν Λι ήταν αυτός που κίνησε τα νήματα για τη νέα συμφωνία και μάλιστα είχε αυτοπροταθεί να αντικαταστήσει εκείνος τον Ροζενιόρ. Οι νέοι επενδυτές όμως είχαν βρει ήδη τον… άνθρωπό τους.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Λίροϊ Ροζενιόρ, όχι μόνο δεν… έβγαλε την παρέλαση όπως λέμε και στην Ελλάδα αλλά αυτά τα δέκα λεπτά που ήταν προπονητής της Τορκί αποτέλεσαν αρνητικό -φυσικά- ρεκόρ για την Αγγλία και ίσως όχι μόνο.
Το φιλανθρωπικό ίδρυμα και ο Βασιλικός τίτλος ευγενείας.
Ο Λίροϊ Ροζενιόρ, μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση στα τέλη της δεκαετίας του 90’, ξεκίνησε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα με το όνομα «Show Racism The Red Card», δηλαδή, δείξε στο ρατσισμό την κόκκινη κάρτα. Με την πολύτιμη βοήθεια τού, τότε τερματοφύλακα της Νιουκάστλ Σάκα Χίσλοπ, ο Ροζενιόρ δημιούργησε ένα ίδρυμα που είχε ως πρωταρχικό σκοπό την καταπολέμηση του ρατσισμού αλλά και την ενημέρωση των παιδιών.
Είκοσι χρόνια μετά, το ίδρυμα έχει φτάσει να δουλεύει με πάνω από 50,000 χιλιάδες παιδιά ετησίως, ελπίζοντας στην εξάλειψη του ρατσισμού και της διάκρισης σε όλα τα επίπεδα. Ο Λίροϊ Ροζενιόρ, που είναι αντιπρόεδρος του ιδρύματος, έχει συμβάλει τα μέγιστα σε αυτή την προσπάθεια και από το τωρινό του πόστο αλλά και ως ποδοσφαιριστής.
Επίσης, πολλοί ακόμα ποδοσφαιριστές έχουν συνεισφέρει στο ίδρυμα είτε οικονομικά, είτε λειτουργώντας ως πρεσβευτές και μέντορες για τα παιδιά. Τιερί Ανρί, Γκάρι Λίνεκερ, Σολ Κάμπελ, Ράιαν Γκιγκς και Ρίο Φέρντιναντ είναι μόνο λίγοι από αυτούς που βοήθησαν το έργο του ιδρύματος και φρόντισαν για την ομαλή του λειτουργία.
Πέρσι, ο Ροζενιόρ τιμήθηκε με το αξίωμα του εξέχοντος μέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας(MBE), το οποίο αποτελεί τίτλο ευγενείας που συνήθως δίνεται σε επιστήμονες, καλλιτέχνες αλλά και ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με τη φιλανθρωπία.
«Είμαι ευχαριστημένος που οι κόποι μας ανταμείβονται. Το ότι με βραβεύουν επειδή καταπολεμάω το ρατσισμό, δείχνει πόσο σοβαρά παίρνουν πλέον, το συγκεκριμένο θέμα. Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, έπρεπε να κρατάς το στόμα σου κλειστό σε πολλές καταστάσεις για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Δεχόμουν το ρατσισμό στο γήπεδο αλλά και στα αποδυτήρια. Ο κόσμος δεν αντιλαμβανόταν το ρατσισμό».
Η ζωή είναι δύσκολη αλλά ωραία. Τη μια στιγμή είσαι τίποτα και την άλλη τα πάντα και το αντίστροφο. Η ζωή του Ροζενιόρ ήταν δύσκολη εκ τη γενέσει της. Ένας μαύρος μετανάστης που τον θεώρησαν ως έναν ακόμα μαύρο ποδοσφαιριστή/προπονητή σε ένα άθλημα που παίζεται από λευκούς. Τον χλεύασαν σε κάθε ευκαιρία και τον γέμισαν με ντροπή. Εκείνος όμως, απέδειξε το αντίθετο. Πλέον, απολαμβάνει τις δάφνες της δύναμής του, του πείσματος και της ελευθερίας που εκείνος απαιτούσε.
