Ο Ολυμπιακός απέχει 40 λεπτά από το Final Four του Βελιγραδίου και ένας εκ των βασικών λόγων που οι Πειραιώτες ελέγχουν την μοίρα τους, δεν είναι άλλος από εκείνον που απέτυχε να τους στείλει μια ώρα αρχύτερα στον τελικό προορισμό του. Αυτός είναι ο Κώστας Σλούκας και η ευθύνη που επέλεξε να αναλάβει…
Αν κάποιος έχει επιδωθεί στον φαύλο κύκλο της ματαιότητας, μπορεί εύκολα να ενστερνιστεί την άποψη του Ζιγκ Ζίγκλαρ, πως “το τίμημα της επιτυχίας είναι πολύ μικρότερο από το τίμημα της αποτυχίας”. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η λογική κυριεύει το φάσμα του αθλητισμού;
Μια από τις πλέον γνωστές παθογένειες του ελληνικού μπάσκετ δεν είναι άλλη από την συστηματική αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων. Η προσπάθεια συγκέντρωσης των ευθυνών μιας ομαδικής αποτυχίας σε μεμονωμένα πρόσωπα έχει εξελιχθεί σε… άθλημα για “φιλάθλους” και “δημοσιογράφους”.
Το πάθος κι τ’ ανάθεμα…
Δεν γίνεται να είσαι στην κορυφή, αν δεν περνάς συχνά μερικές βόλτες από τα τάρταρα, στην σκέψη κάποιων θερμόαιμων. Ευτυχώς, η εξοικείωση με τις μεθόδους ανάλυσης του μπάσκετ έχει δώσει την ευκαιρία σε αρκετό κόσμο να γνωρίσει την πολυπλοκότητα κάποιων συγκυρίων. Εντούτοις, οι νέες γενιές έχουν σαφέστατα μεγαλύτερη ανέχεια σε πρόσωπα και λιγότερη σε οργανισμούς. Τι συμβαίνει ωστόσο όταν μια ενασχόληση εξελίσσεται σε πάθος;
Η ιστορία της σχέσης των φίλων του μπασκετικού Ολυμπιακού με τους ανά καιρούς ηγέτες του χρίζει ανάλυσης ειδικού. Ειδικοί δεν είμαστε, γι αυτό θα επικεντρωθούμε στο παρών. Λίγοι μπορούν να αντιληφθούν την δυσκολία του εγχειρήματος που προσπαθούν να βγάλουν εις πέρας φέτος οι Πειραιώτες.
Η απόσυρση του Βασίλη Σπανούλη άφησε ένα κενό που δεν πρόκειται να αναπληρωθεί, πολύ απλά γιατί δεν προϋπήρχε, ούτε πρόκειται να επαναληφθεί. Η ηγεμονική, οριακά θεάζουσα παρουσία του Kill-Bill στα αποδυτήρια, που “ανάγκαζε” τους συμπαίκτες του να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ακόμα και στο ζέσταμα, δεν κατάφερε να νικήσει τον χρόνο και οι ερυθρόλευκοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν πλεύση. Να αποχαιρετήσουν το κυρίαρχο στοιχείο του DNA τους.
Πως μια μοιραία… κατάρα μπορεί να εξελιχθεί σε ευλογία; Όταν εκείνοι που μένουν… πίσω, έχουν το ειδικό βάρος για να ανταπεξέλθουν. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να γαλουχήσει μια ολόκληρη γενιά παιχτών, η οποία ανήλθε στην ιεραρχία το φετινό καλοκαίρι. Στην ποιοτική κορυφή αυτής, ο παίκτης που πρώτα πλήγωσε και ύστερα επέστρεψε στο λιμάνι για να γίνει ο πρώτος μεταξύ πρώτων.
Η επιστροφή του εκλεκτού
Δεν είναι ψέμα πως ο Κώστας Σλούκας άφησε την άνεση της Κωνσταντινούπολης για να γίνει ο διάδοχος που όλοι έχριζαν, όταν κατακτούσε μαζί με τον Σπανούλη την κορυφή της Ευρώπης το 2012 και το 2013. Ο μόνος Έλληνας άσος της νεαρότερης γενιάς που θα μπορούσε να αντέξει τον παραπάνω ισχυρισμό, όχι μόνο τον αποδέχτηκε, αλλά τον επιδιώξε με τις πράξεις του!
Κατά την διάρκεια της περσινής, μεταβατικής όπως αποδείχθηκε, ο Σλούκας έγινε δέκτης επικρίσεων, αμφιβολιών και ανασφαλειών, καθώς ήταν κάτι παραπάνω εμφανές πως η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν βρήκε ποτέ τους ρόλους της εντός και εκτός του παρκέ. Το άδοξο αντίο του Σπανούλη, σε ένα άδειο ΣΕΦ κόντρα στη Χίμκι ήταν πλέον ιστορία και ο Ολυμπιακός καλείτο να πάει… ακέφαλος σε μια σεζόν που χαρακτηρίστηκε από την επιστροφή στην Α1.
Για καλή του τύχη, ή ικανότητα, ο βασικός πονοκέφαλος, εκείνος του ηγέτη εντός των τεσσάρων γραμμών, δεν υπήρξε ποτέ. Ο Σλούκας πήρε από νωρίς την μπαγκέτα που του αναλογούσε, παρότι ειδικά πέρσι δεν είχε ποτέ κάποιον δίπλα του για να στηριχτεί στην περιφέρεια.
Η απόκτηση του Ουόκαπ άλλαξε τις ισορροπίες, καθώς έδωσε την ελευθερία στον Γιώργο Μπαρτζώκα να διαχειρίζεται με μεγαλύτερη άνεση τα λεπτά του Έλληνα γκαρντ. Προφανώς, η έλευση του Σλούκα από τον πάγκο δεν ήταν μια κίνηση καθολικής αποδοχής, όμως απ’ ότι αποδείχθηκε, ο προπονητής των Πειραιωτών γνώριζε εξ αρχής τι ήταν αυτό που έλειπε από το περσινό ρόστερ.
Η συγκλονιστική απόδοση κόντρα στη Μονακό
Στο ιστορικό, όπως εξελίσσεται, ζευγάρωμα του Ολυμπιακού με τη Μονακό, ο Σλούκας διεκδικεί επάξια το βραβείο του MVP από πλευράς Ολυμπιακού, μαζί με τον έτερο καππαδόκη στην θέση “1”. Ο 32χρονος άσος σουτάρει με εκπληκτικά ποσοστά, καθώς σε αυτά τα τέσσερα ματς μετράει 71% στα δίποντα, 53% στα τρίποντα και 92% στις βολές. Στα δύο εκτός έδρας ματς, ο Σλούκας μέτρησε κατά μ.ο. 20 πόντους και 21.5 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης.
Κι όμως, για κάποιους τα νούμερα αυτά μοιάζουν με… δώρο άδωρο, καθώς ήταν και ο μοιραίος του τέταρτου ματς, με μια λάθος πάσα και ένα άστοχο σουτ στις δύο τελευταίες επιθέσεις. Ένας παίκτης που κουβαλούσε την μπάλα με βαριές ανάσες από το 32ο λεπτό, εν τέλει αγωνίστηκε σε 59 λεπτά αγώνα μέσα σε 48 ώρες!
Αν υπήρχε ένας βασικός λόγος που ο Ολυμπιακός έφτασε ένα σουτ μακρία από το Βελιγράδι, ήταν ο Σλούκας του τελευταίου δεκαλέπτου, που οργάνωσε μαεστρικά και εκτέλεσε με “κρύο αίμα”. Για κακή του τύχη, στις δύο κρισιμότερες ζαριές, απέτυχε να φέρει εξάρες. Το όποιο… αντιμπασκετικό ανάθεμα δεν ταιριάζει σε σύγχρονες πρακτικές, καθώς όποιος αδυνατεί να κατανοήσει το επίπεδο της έντασης που επικρατεί σε αυτή την σειρά, μπορεί εύκολα να πέσει θύμα των ορέξεων της ομάδας του Ομπράντοβιτς.
Οι ερυθρόλευκοι αστόχησαν, αλλά έχουν ακόμα μια σφαίρα την κάννη. Μια τελευταία ζαριά, υπό ευνοϊκότερες συνθήκες. Για να βρεθεί στο ραντεβού του Βελιγραδίου, χρειαζέται όλα τα βέλη εκτός της φαρέτρας. Τουλάχιστον, όσοι φίλοι του Ολυμπιακού παρευρεθούν στο ΣΕΦ, μπορούν να περιμένουν πως ο άσος με το “11” στην πλατή θα σταθεί στο ύψος της περιστάσης.
