Ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και το Inthezone.gr κάνει μία αναδρομή στην τρομερή καριέρα του «Πιπίτα», ενός εκ των μεγαλύτερων γκολτζήδων των ημερών μας.
Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες, σαν τον Γκονζάλο Ιγκουαΐν. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές, ολοκληρώνοντας την καριέρα τους, αφήνουν ένα ξεκάθαρο «αποτύπωμα», μια ξεκάθαρη κληρονομία. Για τον «Πιπίτα» όμως τίποτε δεν ήταν ξεκάθαρο. Ένας παίκτης που λατρεύτηκε από πολλούς και μισήθηκε από άλλους τόσους. Ένας παίκτης που υπήρξε ήρωας αλλά και «μαύρο πρόβατο». Κι ένας παίκτης που έβαλε 364 γκολ, όμως κατηγορήθηκε όσο κανείς για τα 3 που δεν έβαλε.
Τα πρώτα του βήματα
Ο Γκονζάλο Ζεράρντο Ιγκουαΐν γεννήθηκε το 1987 όχι στην Αργεντινή, όπως νομίζουν πολλοί, αλλά στη Βρέστη της Γαλλίας. Ο πατέρας του, Χόρχε, ποδοσφαιριστής κι αυτός, έπαιζε τότε στην τοπική Μπρεστ. Γρήγορα όμως, πήρε μεταγραφή στη Ρίβερ Πλέιτ και ο μικρός Γκονζάλο πήγε για πρώτη φορά στην πατρίδα του, την Αργεντινή. Tο ποδοσφαιρικό «μικρόβιο» του πατέρα του δεν άργησε να τον επηρεάσει, και από την ηλικία των 10 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ, ανεβαίνοντας σιγά σιγά τα κλιμάκια το ένα μετά το άλλο. Το 2005, σε ηλικία μόλις 18 χρονών, έκανε το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα των «Μιγιονάριος», αρχίζοντας σταδιακά να αποκτά χρόνο συμμετοχής.
Η σεζόν 2006-07 όμως, ήταν αυτή που το όνομα Γκονζάλο Ιγκουαΐν άρχισε να «κάνει θόρυβο». O «Πιπίτα» πέτυχε 10 γκολ σε 17 αγώνες, δυο εκ των οποίων στο Superclasico απέναντι στη Μπόκα Τζούνιορς. Ο τότε προπονητής της Ρίβερ Πλέιτ και θρύλος της Αργεντινής, Ντάνιελ Πασαρέλα δήλωσε μετά από τον αγώνα αυτό για τον Ιγκουαΐν πως «έχει τεράστιο μέλλον και είναι γραφτό να γίνει σουπερστάρ». Η επιβεβαίωση όσων είπε θα ερχόταν πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενε.
Ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν έγινε ξαφνικά «γκαλάκτικο»
Τον Ιανουάριο του 2007, η Ρεάλ Μαδρίτης αγόρασε από τη Ρίβερ Πλέιτ τον 20χρονο Ιγουαΐν με 12 εκατομμύρια ευρώ. Ξαφνικά, από τα γήπεδα της Αργεντινής, ο «Πιπίτα» βρέθηκε να παίζει ανάμεσα σε ονόματα όπως ο Ραούλ, ο Φαν Νίστελροι, ο Κασίγιας, ο Καναβάρο και ο Μπέκαμ, μεταξύ άλλων.
«Να σέβεσαι, να θαυμάζεις, αλλά ποτέ να μην φοβάσαι. Μη νιώθεις ποτέ πως πλεονεκτείς η μειονεκτείς σε σχέση με τους άλλους». Αυτά τα λόγια του είχε πει ο έμπειρος πατέρας του, λίγο πριν αποχωρήσει για τη Μαδρίτη. Για τον νεαρό Γκονζάλο Ιγκουαΐν όμως, το άλμα ήταν μεγάλο, κι άργησε να προσαρμοστεί στην ισπανική πρωτεύουσα. Φυσικά, ρόλο σε αυτό έπαιξε η παρουσία των Ραούλ και Φαν Νίστελροι, που τον περιόριζαν ουσιαστικά σε συμπληρωματικό ρόλο. Τα πρώτα του δύο χρόνια, δεν εντυπωσίασε, και προβλημάτισε με την παρουσία του, ή μάλλον με την απουσία του από τα γκολ, τους Μερένγκες.
Τη σεζόν 2007-08, ο Ιγκουαΐν στάθηκε τυχερός, κυρίως επειδή ο Ρουντ Φαν Νίστελροι στάθηκε άτυχος. Ο Ολλανδός στράικερ τραυματίστηκε σοβαρά, δίνοντας την ευκαιρία στον «Πιπίτα» να φορέσει φανέλα βασικού. Ωστόσο, δεν αρκεί μια ευτυχής συγκυρία, χρειάζεται και η κατάλληλη εκμετάλλευσή της. Πράγματι, ο Ιγκουαΐν τίμησε και με το παραπάνω την παρουσία του στο βασικό σχήμα της Ρεάλ, πραγματοποιώντας την καλύτερη χρονιά της μέχρι τότε καριέρας του. Πέτυχε 24 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, όντας ο πρώτος σκόρερ της «Βασίλισσας» και ένας εκ των πρώτων του ισπανικού πρωταθλήματος. Γρήγορα, ο προβληματισμός στα μάτια των Μαδριλένων έγινε μειδίαμα στα χείλη τους, βλέποντας ένα νέο αστέρι να γεννιέται.
Το μειδίαμα αυτό εξελίχτηκε σε πλατύ χαμόγελο την επόμενη σεζόν, όταν με 27 γκολ στη LaLiga, ο Ιγκουαΐν τερμάτισε ως δεύτερος σκόρερ, πίσω μόνο από τον Λιονέλ Μέσι. Σα να μην έφτανε αυτό, το καλοκαίρι ο Ντιέγκο Μαραντόνα τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της Αργεντινής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, όπου αγωνίστηκε σε τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια ως βασικός, εις βάρος παικτών, όπως ο Σέρχιο Αγουέρο και ο Ντιέγκο Μιλίτο. Πέτυχε μάλιστα τέσσερα γκολ, επίδοση που τον τοποθέτησε μεταξύ των καλύτερων σκόρερ της διοργάνωσης.
Διαβάστε ακόμη: Παγκόσμιο Κύπελλο 2022: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τη διοργάνωση του Κατάρ (3ος όμιλος)
Την επόμενη σεζόν, η «τύχη» που τον είχε ευνοήσει στο να καθιερωθεί, επέστρεψε για να του ζητήσει τα ρέστα. Το Δεκέμβρη του 2010 διεγνώσθη με κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, με αποτέλεσμα να χειρουργηθεί και να μείνει τέσερις μήνες εκτός δράσης, καταγράφοντας μόλις 25 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις,. Πρόλαβε όμως να πετύχει 13 γκολ.
Τη σεζόν 2011-12, υπό τις οδηγίες του Ζοζέ Μουρίνιο, ο Ιγκουαΐν ξανάρχισε από εκεί που είχε σταματήσει, και υπήρξε καθοριστικός στην κατάκτηση της LaLiga για τη «Βασίλισσα», τινάζοντας… 22 φορές τα αντίπαλα δίχτυα και τερματίζοντας ως 4ος σκόρερ, πίσω από Μέσι, Ρονάλντο και Φαλκάο.
H επόμενη ήταν η έβδομη και τελευταία χρονιά που φόρεσε τα λευκά της Ρεάλ Μαδρίτης. Παρόλο που συνέχισε να έχει σημαντικό ρόλο, πετυχαίνοντας 18 γκολ, ήταν πλέον φανερό γι’ αυτόν πως είχε υποσκελιστεί στην επίθεση από τον «υπερηχητικό» Κριστιάνο Ρονάλντο και τον υπερταλαντούχο Καρίμ Μπενζεμά. Είχε έρθει η ώρα για τον «Πιπίτα» να αλλάξει σκηνικό και να αποκτήσει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο.
Παράλληλες ζωές
Το καλοκαίρι του 2013 ο Αργεντινός ήταν από τα πιο «καυτά» ονόματα της μεταγραφικής περιόδου. Τελικά, η ομάδα που κατάφερε να τον αποκτήσει ήταν η Νάπολι του Ράφα Μπενίτεθ, η οποία είχε χάσει τον Έντινσον Καβάνι από την Παρί Σεν Ζερμέν και έψαχνε διακαώς τον αντικαταστάτη του. Σαράντα εκατομμύρια ευρώ πλήρωσαν στη Ρεάλ οι «παρτενοπέι», ποσό που σίγουρα εν τέλει δε μετάνιωσαν καθόλου.
Από την πρώτη χρονιά, ο Ιγκουαΐν ξεκίνησε την… απόσβεση, οδηγώντας με 24 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις τη Νάπολι στην 3η θέση του πρωταθλήματος και στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Το καλοκαίρι όμως του 2014, το όνειρο πολύ γρήγορα θα γινόταν εφιάλτης για τον «Πιπίτα».
Στο Παγκόσμιο του 2014, η Αργεντινή του συγχωρεμένου Αλεχάντρο Σαμπέλα, έφτασε ως τον τελικό, έχοντας την ευκαιρία να το κατακτήσει για πρώτη φορά μετά την εποχή του Μαραντόνα. Ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν, βασικός μέλος της ενδεκάδας, «καθάρισε» μάλιστα με δικό του γκολ απέναντι στο Βέλγιο την πρόκριση της «Αλμπισελέστε» στα ημιτελικά. Στον τελικό όμως του Μαρακανά απέναντι στη Γερμανία, συνέβη η φάση που ίσως καθόρισε την καριέρα του «Πιπίτα» περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.
Στο 20ο λεπτό, μετά από ένα κακό υπολογισμό του Κροος, ο Ιγκουαΐν βρέθηκε σε θέση τετ α τετ απέναντι στον Νόιερ, έχοντας την ευκαιρία να γίνει ήρωας για την «Αλμπισελέστε». Το πλασέ του ωστόσο ήταν απελπιστικά άστοχο, και η επακόλουθη νίκη της Γερμανίας οδήγησε σε «κύμα» κατηγοριών εναντίον του. Για τους Αργεντίνους, έγινε «κόκκινο πανί». Κάτι που δυστυχώς δεν έμελλε να μην αλλάξει ποτέ.
Σε συλλογικό επίπεδο, πάντως, συνέχιζε να τα πηγαίνει περίφημα. Τριάντα γκολ σε 50 εμφανίσεις τη σεζόν 2014-15, οδηγώντας μάλιστα τη Νάπολι στην κατάκτηση του Supercoppa και στα ημιτελικά του Γιουρόπα λιγκ, στην καλύτερη σύγχρονη ευρωπαϊκή πορεία της. Και πάλι όμως, τον πρόδωσε ο άλλος του εαυτός, αυτός που εμφανιζόταν με την εθνική ομάδα. Στον τελικό του Κόπα Αμέρικα απέναντι στη Χιλή, αστόχησε πάλι σε τετ α τετ που θα τέλειωνε το ματς, ενώ στη διαδικασία των πέναλτι έστειλε τη δική του εκτέλεση πάνω από τα δοκάρια, με ακόμα ένα τρόπαιο να χάνεται για την Αργεντινή. Λάδι στη φωτιά, για ένα ήδη εχθρικό απέναντι του κοινό.
Οι παράλληλοι βίοι του, παρόλα αυτά, συνεχίζονταν. Ήρωας με την ομάδα, persona non grata στην εθνική. Τη χρονιά του 2015-16, θα έδινε πολλές απαντήσεις στους επικριτές του. Τριανταέξι γκολ σε 35 ματς της Serie A, με τον δεύτερο σκόρερ του πρωταθλήματος να έχει 19. Η επίδοση του παραμένει μέχρι και σήμερα η κορυφαία στην ιστορία του ιταλικού πρωταθλήματος (36 έχουν πετύχει επίσης ο Ροζέτι το 1929 και ο Ιμόμπιλε το 2020).
Διαβάστε ακόμη: Φρανσίσκο Βαράγιο: Ένας… άγνωστος «Θεός» της Λα Πλάτα
Το καλοκαίρι, όμως, στο Κόπα Αμέρικα, στο ίδιο έργο θεατής. Ξανά τελικός απέναντι στη Χιλή, ξανά χαμένο τετ α τετ, ξανά απώλεια του τίτλου για την Αργεντινή. Ήταν ο τρίτος συνεχόμενος τελικός που ο Ιγκουαΐν πλήρωσε τα «σπασμένα». Για τη διεθνή του καριέρα, αυτό το Κόπα Αμέρικα υπήρξε το «τελειωτικό» χτύπημα.
Ο τελευταίος χορός του Γκονζάλο Ιγκουαΐν
Όλα αυτά πάντως δεν πτόησαν τη Γιουβέντους να κάνει την τότε ακριβότερη μεταγραφή ιταλικής ομάδας, αγοράζοντας τον «Πιπίτα» από τη Νάπολι με 90 εκατομμύρια ευρώ! Οι Ναπολιτάνοι ποτέ δεν τον συγχώρεσαν, ωστόσο η πρώτη σεζόν του στη Γιουβέντους ήταν «ονειρεμένη», ίσως η τελευταία μεγάλη σεζόν στην καριέρα του, πριν αυτή αρχίσει να παρακμάζει.
Με 32 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις υπήρξε καθοριστικός, σε μια χρονιά που η «Μεγάλη Κυρία» έφτασε ένα ματς μακριά από το τριπλ κράουν. Ο Γκονζάλο για πρώτη φορά αγωνίστηκε σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να πανηγυρίσει την πρώτη κούπα «με τα μεγάλα αυτιά», καθώς η Γιουβέντους ηττήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης με 4-1.
Τη δεύτερη σεζόν του με τα ασπρόμαυρα βίωσε μια πτώση στην απόδοσή του, πέτυχε όμως 23 γκολ και πρόσθεσε ένα ακόμα νταμπλ στο παλμαρέ του. Το καλοκαίρι, ήρθε και το «αντίο» του στην εθνική ομάδα της Αργεντινής. Μετά από ένα απογοητευτικό Μουντιάλ, όπου έμεινε «άσφαιρος», ο Ιγκουαΐν αποχαιρέτησε μια για πάντα την «Αλμπισελέστε», κρεμώντας οριστικά τα «διεθνή» παπούτσια του.
«Η καριέρα μου στην εθνική ολοκληρώθηκε, πλέον θα τη βλέπω μόνο απ’ έξω, κάτι που είμαι σίγουρος πως θα κάνει πολλούς ανθρώπους χαρούμενους. Οπότε τώρα μπορείτε να σταματήσετε να ανησυχείτε αν θα παίζω ή όχι. Θέλω να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια μου, η οποία υποφέρει από την τόση κριτική που δέχομαι» δήλωσε με φανερή πικρία ο «Πιπίτα».
Σαν να μην έφτανε αυτό, η έλευση του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Γιουβέντους σήμαινε πως έπρεπε να αδειάσει χώρος στην επίθεση. Ο Ιγκουαΐν παραχωρήθηκε δανεικός εντός της ίδιας χρονιάς στη Μίλαν και στην Τσέλσι, χωρίς να εντυπωσιάσει. Το 2019-20 επέστρεψε στη Γιουβέντους, όμως ήταν φανερά πλέον σκιά του εαυτού του.
Τα δύο τελευταία χρόνια, αγωνίζεται στην Ίντερ Μαϊάμι, ομάδα που ανήκει στον παλιό του συμπαίκτη Ντέιβιντ Μπέκαμ. Στο MLS μοιάζει να έχει βρει την υγειά του, πετυχαίνοντας 26 γκολ σε 58 αγώνες αυτά τα δύο χρόνια. Και στο τέλος της φετινής σεζόν, θα κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του.
Ένα ρεζουμέ
Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνεται μια καριέρα «ευλογημένη», μα και «καταραμένη». Ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν ήταν ένας σπουδαίος φορ, αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους του 21ου αιώνα. Είχε την ευλογία να παίξει στο κορυφαίο επίπεδο, με μεγάλους συμπαίκτες, και να βρεθεί σε μέρη που άλλοι μόνο ονειρεύονται. Στη συλλογική μνήμη παρόλα αυτά, έχει αποτυπωθεί ως ένας «λούζερ», ένας παίκτης που περισσότερο απογοήτευσε παρά γοήτευσε.
Δυστυχώς, η καριέρα του σπιλώθηκε από μερικές άτυχες στιγμές του με την εθνική, οι οποίες «αμαύρωσαν» ουσιαστικά την κληρονομιά του. Yπήρξε σε πολλές περιπτώσεις μερικά εκατοστά μακριά από το να γίνει ήρωας και να μπει στο «πάνθεον» του ποδοσφαίρου της Αργεντινής. Αυτά τα εκατοστά, ωστόσο, του στέρησαν την υστεροφημία που του αξίζει.
Αλέξανδρος Τσιριγώτης
