Εθνική Μπάσκετ : Ρικ Πιτίνο, πούλα μας και λίγο ήλιο…

Η Εθνική του Ρικ Πιτίνο φρόντισε να στολίσει με πικρά κερασάκια την διόλου απογοητευτική τούρτα της και γυρίζει από την Βικτόρια δίχως τον θρίαμβο στις αποσκευές της, αλλά με χρήσιμα συμπεράσματα που βαραίνουν… ανύπαρκτες πλάτες!

Το αρχικό σχέδιο, που ήθελε την παρούσα τοποθέτηση στο πιάτο σας μετά τον ημιτελικό κόντρα στην Τουρκία (ευτυχώς) καθυστέρησε 24 ώρες. Η Εθνική μας αφού πρώτα ζήτησε την προσοχή των πλέον δύσπιστων, ύστερα συνετρίβη από τους σαφέστατα ανώτερους Τσέχους, οι οποίοι δύο χρόνια μετά την Κίνα, φρόντισαν να μας δημιουργήσουν ξανά εφιάλτες.

Γεννημένοι σε μια χώρα όπου η σταθερότητα αγνοείται, σε χαρές και λύπες, όσοι έτρεξαν να πανηγυρίσουν πριν από μια μέρα, τώρα οργιάζουν μέσω ενός πληκτρολογίου, κατά παντός υπευθύνου και μη. Η ιστορική ευκαιρία χάθηκε, η Εθνική ομάδα θα παρακολουθήσει τρίτο σερί ολυμπιακό τουρνουά από την παραλία, με το “γαμώτο” του ενός ματς, όσο ακριβώς μας χώριζε από την λύτρωση.

Η αποχώρηση που έβαλε φωτιά στα πληκτρολόγια

Είναι γεγονός πως η παρουσία μας στον τελικό από μόνη της συνιστά την πορεία επιτυχημένη, δεδομένων των συνθηκών. Όταν μια ομάδα δίχως επτά (7) ΒΑΣΙΚΟΥΣ παίκτες (Γιάννης & Θανάσης Αντετοκούνμπο, Πρίντεζης, Σπανούλης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Ντόρσεϊ) φτάνει 40 λεπτά μακριά από την επιτυχία, το υπερβατικό της όλης υπόθεσης είναι πέρα για πέρα υπαρκτό.

Από εκεί και πέρα, δεν γίνεται παρά να μην λυπηθούμε για την κατάληξη της συγκλονιστικής αυτής προσπάθειας, αλλά και για την διαφαινόμενη αποχώρηση του Ρικ Πιτίνο από τον πάγκο της Εθνικής. Εδώ βασικά, είναι που θα σταθούμε. Η δήλωση του Αμερικανού τεχνικού, ο οποίος είπε ευθέως πως η συμφωνία (η… όποια συμφωνία) υπήρχε με την ΕΟΚ αφορούσε μια διοργάνωση προκάλεσε τα πικρόχολα σχόλια των προδομένων ελληναράδων. Ναι, εκείνων που χτες τον έλεγαν Greek Pitino.

Ας τους ενημερώσουμε λοιπόν πως η άφιξη του για λογαριασμό της Εθνικής ήταν ένα απλό επικοινωνιακό τέχνασμα του Γ. Βασιλακόπουλου, καθώς στο background δεν υπήρχε καμιά μελλοντική προοπτική και πάμε να ασχοληθούμε με κάτι που όντως αξίζει.

Παίδες, οι εσκιμώοι, είμαστε εμείς…

Ο Hall of Famer προπονητής είναι αναμφίβολα μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου, σίγουρα η πιο αλλοπρόσαλλη στην ιστορία μας ως Εθνική. Γνώριμος στους αμιγώς μπασκετικούς, ο Ρικ έθελξε τα πράσινα πλήθη, όταν οδήγησε τον Παναθηναϊκό στα Playoffs της EuroLeague. Άνθρωπος γεννημένος για να συναρπάζει με τα λόγια του, προσωπικότητα που αν έβαζε στόχο την αλλαγή πλεύσης, σε ένα μήνα θα κοιμόταν στο Μέγαρο Μαξίμου.

It was a fabulous run coaching the players of Greece. They have great passion and I’ll always be rooting for them from afar. Principles and style were learned and the future is bright!

— Rick Pitino (@RealPitino) July 5, 2021

Στο αθλητικό γίγνεσθαι, ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν προσωπικότητες που μπορούν να πουλήσουν πάγο σε εσκιμώους. Ο Πιτίνο απέδειξε πως μπορεί να πουλήσει ακόμα και… ήλιο στους Έλληνες.

Η δεύτερη θητεία του στο Τριφύλλι απομυθοποίησε την εικόνα του, με ευθύνη και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος προσέφερε γη και ύδωρ, δεχόμενος εξωφρενικές απαιτήσεις και διευκολύνσεις. Η επιλογή του για τον πάγκο της Εθνικής, παρότι όπως προείπαμε δεν έγινε μόνο με μπασκετικά κριτήρια, έμοιαζε και ήταν κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση.

Άλλωστε, μια σκέψη μόνο στο τι θα γινόταν αν το 2019 ο Γιάννης κοιτούσε στον πάγκο και έβλεπε μια προσωπικότητα τύπου Πιτίνο, θα μας ταλανίζει για αρκετό καιρό ακόμα, όσο κι αν εκτιμάμε την δουλειά του Σκουρτόπουλου στα παράθυρα της FIBA.

Τα πεπραγμένα της θητείας Πιτίνο

Πάμε στο διά ταύτα όμως. Οι συνεχείς και τραγελαφικές καθυστερήσεις στις εκλογές της ΕΟΚ κράτησαν τον Πιτίνο στην θέση του καπετάνιου, ενός καραβιού που έμπαζε από παντού. Με γνωστές τις απουσίες των αδερφών Αντετοκούνμπο και του Παπανικολάου, η Εθνική έχασε μέσα σε λίγες μέρες άλλα τέσσερα γρανάζια, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολες τις συνθήκες εργασίας του Αμερικανού τεχνικού.

Ωστόσο, ο προγραμματισμός ήταν εξ αρχής συγκεκριμένος. Πρωτοφανής ένταση στις προπονήσεις, αλλαγή νοοτροπίας και… όπου μας βγει. Επέλεξε δώδεκα παίκτες που υποστήριξαν το πλάνο του, με μόνη παρένθεση την περίπτωση Λούντζη, ο οποίος έχασε την μάχη από τον Κατσίβελη. Δεδομένων των όσων είδαμε, ο Πιτίνο βρήκε στο πρόσωπο του γκαρντ της ΑΕΚ έναν… Μάντζαρη με μεγαλύτερο μέγεθος. Όμως, οι επιθετικές αδυναμίες ήταν πρωτοφανείς, ειδικότερα από την στιγμή που (κακώς) ο Αμερικανός δεν… καμούφλαρε την αχίλλειο πτέρνα του.

Αγωνιστικά, η συνήθης τακτική της ξεκούρασης Σλούκα και Καλάθη σε ταυτόχρονο σημείο οφείλω να ομολογήσω πως ήταν το μόνο πράγμα που δημιούργησε ερωτηματικά. Όταν έχεις δύο χειριστές του κορυφαίου επιπέδου, δεν γίνεται να αφήνεις αμέσως μετά το καράβι στα χέρια του πρωτάρη σε τέτοια περίσταση, ακόμα κι αν μιλάμε για τον Κατσίβελη, ο οποίος έχει αγωνιστεί σε τελικό Ευρωλίγκα.

Αυτό ήταν το ένα εκ των δύο σημαντικών φάουλ του Πιτίνο, ο οποίος, παρότι κορυφαίος στην εμψύχωση, εμφάνισε στα δύο κρισιμότερα ματς μια ομάδα που δεν ήταν έτοιμη να μπει στο γήπεδο. 22-8 το πρώτο δεκάλεπτο κόντρα στους Τούρκους, 32-22 κόντρα στους Τσέχους.

Ε, δεν θα ήταν κάθε μέρα του Άη Γιαννιού…

Ο πρώην πλέον τεχνικός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος πήρε την ταυτότητα του Ορχούν Ενέ, προτού ξεχάσει την δικιά του στην τσέπη του Ρόναν Γκίνζμπουργκ. Όσον αφορά το χτεσινό βέβαια, οφείλω να δώσω ένα σημαντικό ελαφρυντικό στον Πιτίνο. Hall of Famer μεν, 30 μέρες δουλειάς με την ομάδα δε. Από την άλλη, είχε τον μακροβιότερο τεχνικό εθνικής στην Γηραιά Ήπειρο, μιας και ο Γκίνζμπουργκ βρίσκεται στο τιμόνι των Τσέχων από το 2013! Ναι, εμείς τότε είχαμε Τρινκιέρι. Μετά Κατσικάρη, Μίσσα, Σκουρτόπουλο και συνεχίζουμε…

Ποια είναι λοιπόν η συνεισφορά του Πιτίνο σε αυτά τα τέσσερα επίσημα ματς, αλλά και όσα ανεπίσημα προηγήθηκαν. Η μια, η εμφανής, εκείνη που προκάλεσε αίσθηση, είναι η ριζοσπαστική αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού μας. Λιγότερη σκέψη, περισσότερη δράση. Ο Αμερικανός τεχνικός προκάλεσε τους παίκτες του να σουτάρουν περισσότερο, κυρίως όμως, να σουτάρουν καλύτερα. Ανύψωσε το ηθικό τους, κάτι που αντικατοπτρίζεται από το 84% στις βολές πριν τον τελικό, δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των Προολυμπιακών τουρνουά.

Στην πίσω πλευρά του παρκέ, τα πολυαγαπημένα του deflections έπαιζαν ρόλο πρωταγωνιστή, ωστόσο μας πρόδωσαν την κρισιμότερη στιγμή. Αυτό γιατί, όταν η μπάλα έκαιγε, η Εθνική έδειξε (φυσιολογικά) ανέτοιμη να αποσπαστεί από το DNA της.

Το ματς κόντρα στην Τουρκία κερδήθηκε λόγω άμυνας, όχι επίθεσης. Το ματς κόντρα στην Τσεχία χάθηκε λόγω άμυνας, όχι επίθεσης. Μόλις βρεθεί η χρυσή τομή, η οποία θα συνδυάζεται με ευελιξία όταν ο Γιάννης είναι σε θέση να βοηθήσει, τότε όντως υπάρχει μια ελπίδα για… γαλανόλευκη μέρα.

Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Αυτό που σίγουρα δεν κατάφερε να πατάξει η παρουσία του Πιτίνο, είναι την ταμπέλα του looser, η οποία ορθώνει σοβαρότατο ανάστημα στις πύλες του ελληνικού μπάσκετ. 1/12 προκρίσεις σε Προολυμπιακό τουρνουά. Μοναδική εξαίρεση εκείνο το εντός έδρας του 2008, όταν η “χρυσή φουρνιά” μας έφτασε περπατώντας στο Πεκίνο.

Μετά τον μικρό τελικό του EuroBasket του 2009, η Εθνική μετράει μόλις τρεις νίκες σε νοκ άουτ (δεν συμπεριλαμβάνουμε τους αγώνες κατάταξης). Στους “16” του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2015 κόντρα στους Βέλγους, στους “16” του επόμενου EuroBasket με θύμα την Λιθουανία και ο χθεσινός αγώνας με τους Τούρκους.

Τρία ροζ φύλλα σε σύνολο 13 αγώνων. 10 πικροί αποκλεισμοί με “αχ”, “κρίμα”, “γιατί” και “ήμαρτον”. Δώδεκα χρόνια αναμονής για το ματς “χαρτοκόπτης”, εκείνο που διαχωρίζει την αποτυχία από την επιτυχία. Δεν ήταν το 2012 κόντρα στην Νιγηρία. Δεν ήταν το 2013 κόντρα στην Κροατία. Δεν ήταν το 2014 κόντρα στην Σερβία. Δεν ήταν το 2015 κόντρα στην Ισπανία. Δεν ήταν το 2016 κόντρα ξανά στην Κροατία. Δεν ήταν το 2017 κόντρα στην Ρωσία. Δεν ήταν το 2019 κόντρα στην Τσεχία. Ήταν, αλλά εν τέλει δεν ήταν το 2021 κόντρα στην Τουρκία.

Οι γείτονες μας χάρισαν την τελευταία τέτοια νίκη το 2009 και λίγο έλειψε να κλείσουν τον μαύρο αυτό κύκλο, αν δεν είχαμε αδικήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό μας. Η γενικότερη καθίζηση του ελληνικού μπάσκετ, υπαρκτή πλέον και στους συλλόγους, με ένα μόλις Final Four Ευρωλίγκας τα τελευταία πέντε χρόνια και 17 ήττες σε 22 ματς Playoffs, αποδεικνύει πως αν η ζωή είναι κύκλος, το μπάσκετ μας βρίσκεται στο ναδίρ αυτού.

Μόνο προσωπικότητες της εμβέλειας του Πιτίνο, εντός ή εκτός συνόρων, μπορούν να αλλάξουν την ρότα, με συνειδητοποιημένες προσπάθειες για την νέα γενιά, η οποία δεν δύναται να αντιπροσωπεύει το νο6 στην παγκόσμια κατάταξη της FIBA. Βέβαια, για να χτιστεί ένα μοντέλο με στόχο την επιστροφή στην ελίτ, δεν χρειάζεται μόνο η ραχοκοκαλιά αλλά και η… κεφαλή του ψαριού.

Όσο παραμένουμε ακέφαλοι διοικητικά, τόσο θα αναρωτιόμαστε πως νοείται ο μπασκετικός άρχων της χώρας ενός δις MVP του NBA να θεωρεί πως “έχουμε παίκτες, δεν χρειαζόμαστε προπονητή”, όταν τα τέσσερα εισιτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων κατέληξαν σε ομάδες με ίδιο τεχνικό τουλάχιστον από το 2017!

Μέχρι να συμβεί αυτό, εμείς θα μείνουμε για να κάνουμε μια τελευταία ερώτηση.

Τι θα συνέβαινε άραγε στο σήμερα του αθλήματος, αν ο Τσαρλς και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο δεν μεγάλωναν τα μονάκριβα αγόρια τους στην Ελλάδα;

Υ.Γ. Άπειρος σεβασμός στους Τσέχους. Ομάδα με ομοιογένεια συλλόγου, φουρνιά που οφείλει να κλείσει τον κύκλο της όπως της αρμόζει, στην μεγαλύτερη γιορτή όλων.

Υ.Γ. || Καλάθης και Σλούκας βρίσκονται μια εθνική επιτυχία μακριά από το να μπουν στην ίδια κατηγορία με τους προκατόχους τους. Η κλεψύδρα όμως, δεν κινείται προς όφελος τους…

Υ.Γ. ||| Όσοι τα βάζετε με τον Πιτίνο για την χρησιμοποίηση του Ρογκαβόπουλου, κρατήστε το σαν σημείωση την επόμενη φορά που Νικολαϊδής, Καλαϊτζάκης, Μαντζούκας, Μωραΐτης κλπ θα αγωνίζονται για 20″ ή μόνο στο +/-20…