Ο Giannis της Ελλάδας, ο Αντετοκούνμπο των Σεπολίων εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός στο μουντό καλοκαίρι των Αθηναίων και υπενθυμίσε γιατί η Επίσημη Αγαπημένη είναι μια και απαράλλακτη.
Ένας φιλικός αγώνας, πόσο μάλλον ο πρώτος μιας ομάδας, δεν θα έπρεπε να γίνεται η αφορμή βιαστικών αγωνιστικών συμπερασμάτων. Γι’ αυτό ό,τι θα δείτε παρακάτω απορρέει κατά κύριο λόγο από την αίσθηση που σου έβγαζε η ατμόσφαιρα, όχι αποκλειστικά τα πεπραγμένα εντός παρκέ.
Το κατάπτυστο για πολλούς και μη εξαιρετέους λόγους tweet, #not_my_national_team, μπορεί να μας έδωσε θεσπέσιες αφορμές για ένα καλό ξεσκαρτάρισμα στην πλατφόρμα, όμως εν τέλει κατέληξε να γίνεται γνωστό από τους πολέμιους του. Ως ένας εξ αυτών, πέραν της απέραντης ανακούφισης που νιώθω γνωρίζοντας πως δεν υποστηρίζω την ίδια Εθνική ομάδα με αυτούς τους… ανθρώπους(;), νιώθω εξίσου τυχερός που μπόρεσα να παρευρεθώ στην μεγαλύτερη απάντηση όλων. Την πράξη της σύμπραξης.
Η ζέστη θέριζε, η πόλη άδειαζε, όμως οι εκάστοτε αδειούχοι δεν έφταναν για να χαλάσουν το αποψινό πάρτι που στήθηκε ενώπιον 16.000 και πλέον τυχερών στο ΟΑΚΑ. Όχι πως η αποθέωση που αναμενόμενα θα γνώριζε ο κορυφαίος παίκτης του πλανήτη ήταν υπό αμφισβήτηση, όμως η αίσθηση ήταν παντελώς διαφορετική όταν αντηχούσε στα αυτιά σου. Ο Giannis, Γιάνναρος, Γιαννάκης, όπως θέλετε πείτε τον, είναι ο μόνος Έλληνας αθλητής που μπορεί να δηλώνει ευθαρσώς πως λατρεύεται ως Θεός χωρίς πρώτα να έχει αγγίξει τον Όλυμπο της γαλανόλευκης. Κι ακριβώς επειδή η δικιά του ταπεινότητα δεν του το επιτρέπει, σα διαβεβαιωνούμε εμείς για τα λεγόμενα αυτά.
Η ατμόσφαιρα μύριζε “Αθήνα 2004” και σας το λέει κάποιος που ούτε καν θυμάται εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι. Οι συνεχείς αναδρομές στα ντοκιμαντέρ της εποχής όμως, έφεραν στην μνήμη μου την αποθέωση που γνώρισε ο Δημοσθένης Ταμπάκος στο ίδιο ακρίβως μέρος. Τότε ήταν οι κρίκοι, σήμερα η προοπτική ενός μεταλλίου, ή καλύτερα, της επιστροφής μας στο… φως.
Ακόμα κι αν η Αθήνα έχει μερικά χρόνια να βιώσει κάποιον αισθητό σεισμό, αυτός έκανε την εμφάνιση του στην ανάκρουση του ονόματου το Έλληνα MVP. Όσο ήταν δυνατόν να ακουστεί, μιας και η προσμονή του κόσμου ξεπερνούσε τα στενά σύνορα των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.
Ο Γιάννης ανταπέδωσε την αγάπη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στην πιο θορυβώδη εμφάνιση του με τα γαλανόλευκα (μέχρι την επόμενη), ο Έλληνας σούπερ σταρ σημείωσε 31 πόντους με 10 ριμπάουντ σε μόλις 20 λεπτά, σπάζοντας το προσωπικό του ρεκόρ πόντων με την Εθνική ομάδα, ανεπίσημα (26π. κόντρα στους Δομινικανούς το 2019) και επίσημα (24π. κόντρα στους Νεοζηλανδούς την ίδια χρονιά).
Η μπασκετική ανάλυση της χρησιμοποιήσης του σε ψηλά και κοντά σχήματα, ως χειριστή, roller ή popper στο πικ εν ρολ μπορεί να γίνει όταν το δείγμα και η σύνθεση της ομάδας μας το επιτρέπει. Προς το παρόν, ας αναλύσουμε τα δεδομένα που δεν φαίνονται στην στατιστική και το μπλοκάκι του Ιτούδη.
Οι πρώτοι στο χωριό και ο κορυφαίος στην πόλη
Για πρώτη φορά από το ντεμπούτο του το μακρινό 2014, ο Giannis δείχνει τόσο άνετος με τον ρόλο του απόλυτου ηγέτη σε εθνικό επίπεδο. Ναι, το 2019 ήταν ο MVP του NBA, όμως το 2022 είναι (πιθανότατα) ο κορυφαίος όλων, με την στάμπα του πρωταθλητή στο διαβατήριο του. Όταν το καλοκαίρι του 2021 δήλωνε πως μια διάκριση με την Εθνική είναι αυτό που του λείπει, μάλλον βραδιές σαν την χθεσινή φανταζόταν.
Απόλυτος κυρίαρχος σε άμυνα και επίθεση, ρυθμιστής των υπόλοιπων εννέα παικτών, ικανός να αλλάξει το μομέντουμ του αγώνα μέσα σε μια κατοχή. Ναι, οι Ισπανοί δεν θα παρουσιαστούν έτσι στο Ευρωμπάσκετ (για το καλό τους), όμως κοιτώντας την σκήνη να εκτυλίσσεται μπροστά σου, ένα πράγμα μόνο μπορούσες να σκεφτείς. Το να βλέπεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να παίζει μπάσκετ εν έτει 2022 είναι ένα αρκετά τρομακτικό θέαμα. Και φανταστείτε πως δεν ήμουν καν στην… άτυχη πλευρά, εκείνη που έπρεπε να τον αντιμετωπίσει!
Αυτό που προσδίδει εξέχουσα σημασία στην χθεσινή εικόνα, ήταν οι αντιδράσεις του Greek Freak, εντός και εκτός παρκέ. Οι πανηγυρισμοί στα καλάθια των συμπαικτών του, οι συνεχείς συζητήσεις με τον Ιτούδη, η προθυμότητα του να ακούσει τις συμβουλές του Παπαπέτρου όταν υπέπεσε σε αντιαθλητικό φάουλ, ακόμα και η… άμυνα που έπαιζε από τον πάγκο, όταν οι Ισπανοί ψαλίδισαν την διαφορά.
Ναι, όπως σωστά το έθεσε ο Γιάννης στην media day, “ο καθένας σε αυτή την ομάδα είναι πρώτος στο χωριό του”. Είναι όμως κοινό μυστικό πως ο εμπνευστής αυτής της φράσης είναι πρώτος στην… πόλη, αν όχι σε ολόκληρη την χώρα”. Το δικό του παράδειγμα είναι εκείνο που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι, όπως σωστά έθεσε ο Δημήτρης Ιτούδης, αναφερόμενος στην ένταση του Έλληνα σταρ στις προπονήσεις της Εθνικής.
“Η παρουσία του Γιάννη είναι σημαντική, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και για την ψυχολογία των παιδιών, που νιώθουν την σιγουριά όταν έχουν δίπλα τους έναν τόσο μεγάλο παίκτη, που είναι και σπουδαίος συμπαίκτης” σχολίασε ο Νίκος Ζήσης στην ανάπαυλα του χθεσινού αγώνα, επιβεβαιώνοντας την κοινή θέση όλων.
Και τα ρέστα δικά μας!
Όχι, ο Giannis δεν χρωστούσε ποτέ τίποτα αντάξιο των όσων προσφέρει εδώ και τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Ακόμα και τώρα όμως, η υγίης πλευρά ενός ρημαγμένου τόπου αποδεικνύει πως η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία. Η μεγαλύτερη απάντηση στους απανταχού οπαδικούς ρεπόρτερ που ερμηνεύουν τα μισοάδεια ποδοσφαιρικά γήπεδα του καλοκαιριού ως απόδειξη της τουριστικής περιόδου, ήταν η εικόνα του γεμάτου ΟΑΚΑ για ένα φιλικό παιχνίδι. Οικογένειες, παρέες, ακόμα και τουρίστες που φώναζαν ρυθμικά “ΧΕΛΛΑΣ, ΧΕΛΛΑΣ” σε κάθε ευκαιρία.
Ο Giannis, μαζί με τα παιδιά της Εθνικής, προσέφεραν μια παράσταση σε δικό τους συνάλλαγμα και μας άφησαν και τα ρέστα, με την προϋπόθεση να μας βρουν κοντά τους τόσο στο “Ακρόπολις”, όσο και στην επίσημη πρόβα τζενεράλε κόντρα στους Βέλγους, στις 28 Αυγουστού. Δεδομένων των όσων έπονται αμέσως μετά, η παρουσία μας κρίνεται επιτακτική και επάξια.
