Η ανωτερότητα της Λίβερπουλ στο χορτάρι, η μία στιγμή που έψαχνε η Ρεάλ Μαδρίτης και το τείχος που ”ύψωσε” ο Κουρτουά στον τελικό του Champions League…
Μπορεί η Λίβερπουλ να ήταν εκείνη που δικαιούταν βάσει εικόνας να κερδίσει τον τελικό του Champions League, ωστόσο λογάριαζε χωρίς τον Τιμπό Κουρτουά και το ένστικτο, αλλά και το ”άστρο” της Ρεάλ Μαδρίτης.
Μία καλή εμφάνιση ή διαφορετικά το να είσαι καλύτερος από τον αντίπαλό σου δεν αρκεί για να σου εξασφαλίσει τη νίκη σ’ ένα παιχνίδι, πόσο μάλλον σ’ έναν τελικό. Χρειάζεσαι να έχεις και λίγη τύχη και να έχεις και κάποιους από τους σημαντικούς παίκτες σου σε καλή μέρα.
Τα τελευταία φάνηκε να τα έχει η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία χωρίς να κυριαρχήσει στο γήπεδο, χωρίς ούτε καν να παρουσιάσει ένα καλό πρόσωπο, κέρδισε το 14ο τρόπαιο στην ιστορία της και ολοκλήρωσε μία εκπληκτική σεζόν, διατρανώνοντας πως κανείς δεν μπορεί να μην την υπολογίζει στη ”δική” της διοργάνωση.
Το πρέσινγκ της Λίβερπουλ που ”ακύρωσε” το κέντρο της Ρεάλ Μαδρίτης
Η Λίβερπουλ μπήκε από την αρχή αποφασισμένη να πάρει τα ηνία του αγώνα και να πνίξει την Ρεάλ Μαδρίτης. Πίεζε ψηλά με έξι παίκτες πάνω από το κέντρο και δημιούργησε τεράστια προβλήματα στην κυκλοφορία των Μαδριλένων. Πολλοί θα θεωρούσαν πως αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελέσει πρόβλημα σε μία μεσαία γραμμή που περιελάμβανε τους Μόντριτς και Κρόος, όμως αυτοί φάνηκαν να είναι και οι αδύναμοι κρίκοι της ομάδας στο συγκεκριμένο τομέα.
Οι δύο χαφ της ”Βασίλισσας” και λόγω της ηλικίας τους δυσκολεύονταν αρκετά να βρουν τρόπο να διασπάσουν το πρέσινγκ της Λίβερπουλ, αφού όταν η μπάλα πήγαινε από τον Κουρτουά στα σέντερ μπακ της Ρεάλ, μετά δεν υπήρχε η απαραίτητη κινητικότητα για να ανέβει η μπάλα με ασφάλεια στα χαφ και από ‘κει μπροστά. Όποιος παίκτης έπαιρνε την μπάλα εκεί δεν είχε ασφαλείς επιλογές με αποτέλεσμα οι Μαδριλένοι να καταλήγουν σ’ ένα δεύτερο πλάνο και να προβαίνουν σε μακρινές μπαλιές για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τους κενούς χώρους που άφηναν αναγκαστικά πίσω τους οι ”Ρεντς” προκειμένου να πιέζουν ψηλά.
Διαβάστε ακόμη: Ρεάλ Μαδρίτης: Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της «Βασίλισσας» και οι Socios
Όμως, αυτό δεν είχε ιδιαίτερο αποτέλεσμα και γι’ αυτό η Ρεάλ έφτασε στο τέλος του πρώτου μέρους για να δημιουργήσει δύο φάσεις, με τη μία μάλιστα να ακυρώνεται (πιθανότατα λανθασμένα, αφού η μπάλα πάει από τον αμυντικό στον Μπενζεμά) ως οφσάιντ.
Δείγμα του πόσο καλά έπαιξε η Λίβερπουλ στο πρώτο μέρος είναι το γεγονός πως τα πέντε σουτ που είχαν στην εστία ήταν ίδια με το σύνολο των σουτ εντός εστίας που είχαν στους δύο προηγούμενους τελικούς με Ρεάλ και Τότεναμ. Κι όλα αυτά ενώ οι Άρνολντ και Ρόμπερτσον, παίκτες στους οποίους οφείλεται μεγάλο μέρος των γκολ που πετυχαίνουν οι ”Ρεντς” κάθε χρόνο, είχαν πολύ κακή απόδοση στο επιθετικό κομμάτι, βρίσκοντάς τα… σκούρα απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνα της Ρεάλ.
Ο ”κέρβερος” Κουρτουά και η στιγμή που έψαχνε η ”Βασίλισσα”
Με την εικόνα του παιχνιδιού να μένει ίδια και στο δεύτερο μέρος φαινόταν πως το μοτίβο που είχε πάρει ο αγώνας δεν θα άλλαζε. Η Ρεάλ στηριζόταν στην καλή αμυντική της λειτουργία και στον πορτιέρε της, με τον Κουρτουά να επεμβαίνει όποτε χρειάζεται και να σταματάει τους παίκτες της Λίβερπουλ. Κορυφαίες στιγμές του το πλασέ του Σαλάχ που έβγαλε με την μπάλα να βρίσκει οριακά στο χέρι του και το σουτ που έκανε ο Αιγύπτιος το οποίο εκτινάχθηκε και απέκρουσε με το δεξί του χέρι.
Ο Βέλγος έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας που έφτασε τις 9 αποκρούσεις σε τελικό Champions League (από το 2003/2004 που καταγράφει τα στατιστικά η OPTA), αλλά και ο πρώτος που έφτασε τις 59 αποκρούσεις σε μία σεζόν στον θεσμό.
Οι 9 τελικές που δέχθηκε ο Κουρτουά από την Λίβερπουλ στην εστία του «άξιζαν» 2,6 γκολ, με τον Βέλγο να υψώνει… τείχος και να κρατάει το μηδέν.
Όσο οι Μαδρινέλνοι κρατούσαν το μηδέν στην άμυνα, τόσο κέρδιζαν χρόνο μέχρι να βρουν την στιγμή τους. Κι αν την πρώτη φορά το VAR έσωσε την Λίβερπουλ, την δεύτερη δεν υπήρχε επιστροφή. Ο Βινίσιους, που δεν βρισκόταν και στην καλύτερή του βραδιά, σκόραρε με προβολή από την σέντρα-σουτ του Βαλβέρδε στο 59ο λεπτό βάζοντας ακόμα πιο δύσκολα στους ”Ρεντς” , που έβλεπαν την υπεροχή τους να μην καρποφορεί και την Ρεάλ που ”βασανιζόταν” μέχρι εκείνη τη στιγμή να παίρνει το προβάδισμα και την ψυχολογική ώθηση.
Όσο όμως κι αν η Λίβερπουλ δεν το έβαλε κάτω κι έφτασε συνολικά τις 24 τελικές, 9 εκ των οποίων βρήκαν εστία, αυτό δεν ήταν αρκετό για να φτάσει στην ισοφάριση. Παρ’ ότι οι ευκαιρίες της άξιζαν συνολικά 2,1 γκολ, ο Τιμπό Κουρτουά συνέχισε να είναι ο… φύλακας άγγελος της ”Βασίλισσας” βοηθώντας τη να φτάσει στην κατάκτηση του 14ου τροπαίου της ιστορία της, διπλάσια από την δεύτερη Μίλαν.
Όσον αφορά τις φάσεις της Ρεάλ, αυτές έφτασαν τις 4 στο σύνολο, με μόλις 2 εντός εστίας και συνολική αξία 0,9 γκολ, δηλαδή σχεδόν ίδιο με τον αριθμό των γκολ που πέτυχαν. Μπορεί δηλαδή να είχε λιγότερο από το 1/4 των φάσεων της Λίβερπουλ, όμως οι δικές της ήταν πολύ καλύτερες ευκαιρίες, αφού είχαν μεγάλες πιθανότητες να καταλήξουν σε γκολ.
Διαβάστε ακόμη: Λίβερπουλ: Η προσπάθειά της να κοντράρει οικονομικά τις Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι χωρίς «πλάτες»
Κάπως έτσι ένας τελικός που βάσει της εικόνα του θα έπρεπε να έχει γύρει εύκολα ή δύσκολα στην πλευρά των ”Ρεντς”, κατέληξε σε ‘κείνη της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία για άλλη μία φορά φέτος κατόρθωσε να πάρει αυτό που ήθελε, ακόμη κι αν στο χορτάρι δεν είχε την απόδοση που θα έπρεπε.
Ο λόγος φυσικά και δεν είναι η φανέλα, καθώς δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όπως καφενειακά το εννοούν οι περισσότεροι. Είναι όμως αυτή η ψυχολογία που έχει χτίσει η Ρεάλ όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην διοργάνωση κι έχει καταφέρει να κατακτήσει τόσα τρόπαια στον θεσμό καθιστώντας την ”αφεντικό” του. Ειδικά την φετινή σεζόν η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι είχε και μία ξεχωριστή ψυχολογία λόγω αυτών των τριών ανατροπών που πέτυχε στα νοκ άουτ στον δρόμο για τον τελικό αποκλείοντας κατά σειρά τις Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι. Φυσικά σ’ όλο αυτό είχε και μπόλικη τύχη, όμως καμία ομάδα που καταφέρνει να κερδίσει αυτή τη διοργάνωση δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να την έχει ως σύμμαχό της.
Αυτό που είπαμε παραπάνω δεν αναιρεί φυσικά το πλούσιο ρόστερ και τους τρομερούς παίκτες που έχει η ”Βασίλισσα”. Μην ξεχνάμε πως είναι μία ομάδα που παίζει όλη τη χρονιά με τους δύο πιο ακριβούς εξτρέμ της (Μπέιλ – Αζάρ) να είναι εκτός και παρ’ όλα αυτά οι άλλοι τρεις που είναι διαθέσιμοι είναι οι Βινίσιους, Ροντρίγκο και Ασένσιο.
Η Λίβερπουλ ναι μεν ήταν σε όλα καλύτερη από τους Μαδριλένους, όμως της έλειπε η τύχη, που ήταν ουσιαστικά η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να την βοηθήσει να παραβιάσει την εστία του Τιμπό Κουρτουά που φάνταζε ανίκητος το βράδυ του Σαββάτου.
Σίγουρα ο φετινός τελικός του Champions League δεν έθελξε με το θέαμα που μας παρουσίασε, όμως βοήθησε να δημιουργηθεί άλλη μία υπέροχη ιστορία αυτής της διοργάνωσης, με πρωταγωνίστρια για ακόμη μία φορά την Ρεάλ Μαδρίτης. Το οξύμωρο είναι πως ο δικός της πρόεδρος, Φλορεντίνο Πέρεθ ήταν εκείνος που πριν από περίπου ένα χρόνο ξεκίνησε το ”πραξικόπημα” της European Super League με στόχο να καταστρέψει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Αυτή όπου οι Μαδριλένοι έχουν καταγράψει τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας τους όντας ο φόβος και ο τρόμος της Ευρώπης.
