Κάρλος Σάινθ: Ο «Smooth Operator» που εδραιώνει το μέλλον του Λεκλέρκ στη Ferrari

Αν ρωτήσεις έναν οδηγό αγώνων για το όνειρο της Ferrari, θα σου αποκριθεί πως είναι άλλο πράγμα να πετυχαίνεις στη Formula 1 και άλλο να το πράττεις με τη Scuderia. Στην περίπτωση του νέου πιλότου της, Κάρλος Σάινθ, η επιτυχία -πρέπει να- συνάδει με την κυριαρχία του Σαρλ Λεκλέρκ.

Δεν είναι ψέμα πως λίγο πολύ όσοι ασχολούνται με τον κόσμο της Formula 1 καταλάβαιναν πως οι μέρες του Σεμπάστιαν Φέτελ στη Scuderia ήταν μετρημένες. Η μειώση αποδοχών, μαζί με την ουσιαστική υποβάθμιση του σε νο2 της ομάδας ήταν πράγματα ανήκουστα για τον ίδιο, παρότι η επιλογή αυτή από πλευράς Μπινότο ήταν πέρα για πέρα λογική. Έχοντας χάσει πλήρως την προσωπική μάχη με τον ανερχόμενο Σαρλ Λεκλέρκ, ο τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής γνώριζε πως η καρδιά των Τιφόζι άνηκε πλέον στον Μονεγάσκο, ειδικότερα μετά τα όσα εκτυλίχθηκαν πέρυσι στην Μόντσα.

Με αυτά τα δεδομένα στα χέρια μας, η αποχώρηση του Γερμανού φάνταζε κάθε άλλο παρά απίθανη, ακόμα και όταν οι Ιταλοί έκαναν προσπάθεια ανανέωσης δύο χρόνων, προσφέροντας στον Φέτελ τις ίδιες απολαβές με τον teammate του (μέχρι σήμερα αμοίβεται με 30 εκατ. δολάρια το χρόνο, όντας ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος μετά τον Λιούις Χάμιλτον).

Ο 32χρονος πιλότος αρνήθηκε, θέτοντας τέλος στη θητεία του στην ιταλική ομάδα μετά το πέρας του 2020 και όλος ο κόσμος των μηχανοκίνητων σπορ άρχισε να ασχολείται με το όνομα του εκλεκτού για το δεύτερο μονοθέσιο της ιστορικότερης ομάδας στην ιστορία της Formula 1. Σάινθ; Ρικιάρντο; Τζιοβινάτσι ή μήπως Μικ Σουμάχερ; Γιατί όχι Χάμιλτον;

Μια πλειάδα αστέρων ή μη πέρασαν από τα δημοσιευμάτα των εκάστοτε Μέσων, ωστόσο όπως αποδείχθηκε, ο εκλεκτός του Μπινότο ήταν ξεκάθαρος. Ο Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ (γιος του Κάρλος Σάινθ, θρύλου του WRC), μετά από μια εξαιρετική χρονιά στην ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, McLaren, κάνει το μεγάλο βήμα της καριέρας του, ακολουθώντας σχεδόν με τρομακτική ακρίβεια την πορεία του ειδώλου του, Φερνάντο Αλόνσο.

Αυτά από δημοσιογραφικής και καθαρά ειδησεογραφικής άποψης. Πάμε λοιπόν στην εξήγηση πίσω από τα γεγονότα.

Ο Σάινθ είναι ένας υποτιμημένος πιλότος, ίσως περισσότερο από όλους στο σημερινό grid (μαζί με τον Σέρχιο Πέρεζ). Έχει μείνει στη συνείδηση πολλών ως ο νεαρός Ισπανός που κατατρόπωσε ο Μαξ Φερστάπεν, όσο οι δύο τους βρέθηκαν στη Toro Rosso (νυν Alpha Tauri), με αποτέλεσμα ο Ολλανδός να πάρει την πολυπόθητη θέση στην λαμπρότερη Red Bull το 2016.

Όποιος συνδέει ακόμα τον Σάινθ με εκείνη την σεζόν, πλανάται πλάνην οικτράν. Ο Ισπανός παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια σταθερή βελτίωση σε όλους τους τομείς και είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει αυτή την στιγμή η Ferrari. Πάμε να δούμε αναλυτικά το γιατί.

Είναι συνυφασμένος με την πίεση

Αν ρίξουμε μια ματιά στην έως τώρα πορεία του Ισπανού στην F1, θα καταλάβουμε πως έχει σίγουρα… γερά νεύρα. Όντας μέλος της ακαδημίας της Red Bull, βρέθηκε το 2015 στη Toro Rosso, όμως το 2016 ήρθε σε ρήξη με την ομάδα, καθώς εξέφρασε την αντίθεσή του με την απόφαση της ομάδας να προβιβάσει στην Red Bull τον Φερστάπεν και όχι εκείνον.

Είδε τα στεγανά της ομάδας όπου ανδρώθηκε να τον εγκαταλείπουν και αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στη Renault, όντας πίσω από τον Νίκο Χούλκενμπεργκ. Παρά την καλή του απόδοση, η αναπάντεχη συμφωνία με τον Ντάνιελ Ρικιάρντο τον θέτει εκτός ομάδας για το 2019, όταν και αποφασίζει να ρισκάρει, υπογράφοντας στην άθλια την προηγούμενη σεζόν McLaren.

Την στιγμή της υπογράφης, ο Σάινθ γνώριζε πως αν δικαιωθεί, η καριέρα του θα απογειώθει. Αν όχι, τότε θα βυθιστεί μαζί με την ιστορική κατά τα άλλα ομάδα.

Δεν τα πήγε και τόσο άσχημα, έ;

Ξέρει να εκμεταλλεύεται το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του μονοθεσίου

Όπως έχουμε δει πολλάκις στο παρελθόν, ανεξαρτήτως της ισχύος ενός μονοθεσίου, ένας οδηγός οφειλεί σε κάθε αγώνα να εξαντλεί τις αντοχές του… «εργαλείου» που του έχει δοθεί. Ο Σάινθ κατάφερε την περασμένη σεζόν να κάνει αισθητή την παρουσία του σε αυτή την λίστα, με αποκορύφωμα τον αγώνα της Βραζιλίας, όταν και παρά την φθορά των ελαστικών του διατηρήθηκε στην τέταρτη θέση και εν τέλει κατετάγη τρίτος, μετά από ποινή που δέχθηκε ο Χάμιλτον.

Είναι ελκυστικός για τα Media

Μην λέμε ψέματα, στο 2020 ζούμε. Η εποχή που η Formula 1 απαρτιζόταν από θαρραλέους νεαρούς -και μη- που έμπαιναν στο μονοθέσιο μη γνωρίζοντας αν θα επιστρέψουν στο σπίτι τους ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Μετά την ύπαρξη του πρώτου στα χρονικά πιλότου-celebrity, του Λιούις Χάμιλτον, μια ομάδα όπως η Ferrari δεν γίνεται να μην εξετάζει τις ικανότητες των υποψηφίων ΚΑΙ εκτός πίστας.

Για καλή του τύχη, ο Σάινθ ικανοποιεί όλες τις παραμέτρους. Eίναι συμπαθής, ομιλητικός, ξέρει να διαχειρίζεται την πίεση των Media και προπαντώς, μιλάει ιταλικά. Δεν φαντάζεστε πόσο κομβικό είναι αυτό όταν βρίσκεσαι στο Μαρανέλο.

Είναι ο μόνος -μαζί με τον Φερστάπεν- που συνδυάζει πείρα και νεανικότητα

Παρότι μόλις 25 ετών, ο Σάινθ μετράει ήδη 102 Grand Prix, όσα ακριβώς και ο Μαξ Φερστάπεν. Όντας μέρος της F1 από πολύ νεαρή ηλικία, ο Ισπανός ανήκει στην λίστα εκείνων των οδηγών που καταφέρνουν να αποκτήσουν την κατάλληλη εμπειρία προτού φτάσουν στο απώγειο της απόδοσης του, κάτι που αρχίζουμε να βλέπουμε στο πρόσωπο του «ιπταμένου Ολλανδού» και θα δούμε λογικά στο μέλλον από τους Λεκλέρκ, Νόρις, Ράσελ και Άλμπον.

Ο νυν πιλότος της McLaren θα είναι 26 χρονών όταν οδηγήσει για πρώτη φορά το κόκκινο μονοθέσιο και 28 όταν λήξει το πρώτο του συμβόλαιο με την ιταλική ομάδα, την ώρα που ο Φέτελ βρίσκεται σήμερα στα 32. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως ο Ισπανός έχει τα καλύτερα χρόνια μπροστά του, κάτι που δίνει στον ίδιο το περιθώριο μιας μέτριας σεζόν και στην Ferrari την ευκαιρία να ρισκάρει, επενδύοντας στο νεαρότερο δίδυμο πιλότων που είχε τα τελευταία 50 χρόνια!

Είναι πολύ πιο γρήγορος απ’ όσο νομίζεις

Η ταχύτητα του Σάινθ ήταν ανέκαθεν ένα κεφάλαιο που έμενε αδιάβαστο. Το 2015, όντας teammate με τον Φερστάπεν στην Toro Rosso, ήταν μόλις έξι δέκατα του δευτερολέπτου πιο αργός από τον Ολλανδό στις κατακτήριες δοκιμές (εκεί όπου τα μονοθέσια φτάνουν τις βέλτιστες ταχύτητες τους), ενώ την επόμενη χρονιά ήταν οκτώ δέκατα του δευτερολέπτου γρηγορότερος από τον ομόσταυλο του, προτού αυτός πάρει προαγωγή στη Red Bull.

To ίδιο συνεχίστηκε κατά σειρά και με τους Κβίατ, Χούλκενμπεργκ και Νόρις, κάτι που καθιστά σαφές πως ο Ισπανός μπορεί να κάνει «θαύματα», ειδικά με την δύναμη του κινητήρα της Scuderia.

Δεν φοβάται να ασχολήθει με τα τεχνικά ζητήματα του μονοθεσίου

Εμείς μπορεί να βλέπουμε απλά 20 γρήγορα μονοθέσια να τρέχουν σε μια πίστα, μέχρι να συμβεί όμως αυτό εκατοντάδες άνθρωποι έχει χρειαστεί να δουλέψουν σε τέλεια αρμονία. Το τεχνικό κομμάτι ενός μονοθεσίου αποτελούσε παλαιότερα σημείο απεμπλοκής των πιλότων, προτού ο Μάικλ Σουμάχερ δείξει τον σωστό δρόμο.

Σήμερα, η ενασχόληση των πιλότων με τα ζητήματα του μονοθεσίου που οδηγούν είναι επιτακτική, κάτι που κάνει την παρουσία του Σάινθ αναγκαία. Το 2018, όταν ήταν ακόμα στη Renault, ο ίδιος κατάλαβε πως για να βελτιώσει τα αποτελέσματα του, οφείλει να κατανοήσει καλύτερα το τι οδηγεί. Δύο χρόνια μετά, θεωρείται ένας από τους καλύτερους σε ζητήματα ενημέρωσης και συμμετοχής των τεχνικών παραμέτρων, κάτι που θα κάνει πολύ ευκολότερη την δουλειά των μηχανικών της Scuderia, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει σίγουρα και τον Σαρλ Λεκλέρκ όσον αφορά την βελτίωση της απόδοσης του.

Είναι παίκτης ομάδας

Όπως φάνηκε πέρσι, ξέρει να βάζει το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Κανείς οδηγός -ίσως με εξαίρεση τον Σουμάχερ- δεν κατάφερε να μονοπωλήσει το ενδιαφερόν αποκλειστικά λόγω του ιδίου, όντας μέλος της Ferrari. Ο Σάινθ οδεύει στο Μαρανέλο ως η δεύτερη λύση πίσω από το Next-Big Thing του σπορ και κατά πολλούς «Μεσσία» της Scuderia, Σαρλ Λεκλέρκ. Το ξέρει. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο προσόν του.

Είναι το πιο ταιριαστό κομμάτι

Ας αφήσουμε την θεωρία και ας συγκρίνουμε πρόσωπα. Σε συνάρτηση με το άλλο όνομα που ακούστηκε σε τέτοιο βαθμό, τον Ντάνιελ Ρικιάρντο, ο Σάινθ έχει μερικά, βασικά πλεονεκτήματα. Είναι πέντε χρόνια νεότερος, κάτι που σημαίνει πως δεν βρίσκεται «win now mode», γεγονός που αυτόματα καθιστά την ύπαρξη του λιγότερο επικίνδυνη για την εξέλιξη του Λεκλέρκ. Είναι φθηνότερος, κάτι που σίγουρα πρέπει να παρθεί υπόψην όταν μιλάμε για την εποχή του κορωνοϊού, ενώ δεν έχει χαοτική διαφορά όσον αφορά τα πεπραγμένα εκτός πίστας. Σύμφωνοι, ο Ρικιάρντο μπορεί να θεωρηθεί πιο ταλαντούχος. Για την ακρίβεια, ίσως είναι αυτή την στιγμή ο τέταρτος καλύτερος του grid. Όμως αλήθεια, αν η Ferrari προσπαθούσε απλά να κερδίσει εδώ και τώρα, αδιαφορώντας για το μέλλον του Μονεγάσκου αστέρα της, γιατί να μην κάνει κρούση στον Χάμιλτον καλύτερα;

Είναι έτοιμος

Σε αντίθεση με τις περιπτώσεις των Τζιοβινάτσι, Σουμάχερ και Σβάρτσμαν, ο Σάινθ έχει αποδείξει πως μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Η έκτη θέση που κατέκτησε πέρσι στο πρωτάθλημα τον εδραιώσαν δίκαια στα μάτια όλων ως τον καλύτερο οδηγό των μεσαίων ομάδων. Γνωρίζει πολύ καλά πως είναι να μεταπήδας από μια ομάδα σε μια άλλη και είναι αρκετά ώριμος για να διαχειριστεί την πραγματικότητα ενός «νο2». Μπορεί η ίδεα του Μικ Σουμάχερ στη Ferrari να εξιτάρει, όμως δυστυχώς, δεν βρίσκεις κάθε μέρα «λαχεία» μέσα από τα σπλάχνα σου, όπως συνέβη στη περίπτωση του Λεκλέρκ.

Όλα τα παραπάνω δεδομένα συναινούν σε μερικά χρηστικά συμπεράσματα.

1. Ο Λεκλέρκ είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της Ferrari μετά την φυγή του Σουμάχερ. Από το περσινό Grand Prix της Μόντσα και έπειτα, όλοι κατάλαβαν πως ο Μονεγάσκος είναι κάτι πολλά παράπανω μια «λίρα εκατό». Από τότε μέχρι και σήμερα, όλες οι κινήσεις της Scuderia συνηγορούν σε ένα και μόνο πράγμα. Ο Λεκλέρκ είναι το μέλλον μας, είτε αυτό σημαίνει μια νέα αυτοκρατορία, είτε μια νέα αποτυχία.
2. Ο Σάινθ δεν είναι Λεκλέρκ και δεν θα του ζητηθεί ποτέ να γίνει. Μπορεί ο Ισπανός να είναι στην κατηγορία των οδηγών που δεν έχουν κάποιο εξώφθαλμο ελάττωμα, όμως σε αντίθεση με τον μελλόντικο ομόσταυλο του, έχει συγκεκρίμενο ταβάνι, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
3. Η Ferrari σκοπεύει να δοκιμάσει την πετυχημένη συνταγή του καθαρής ιεράρχησης των οδηγών της. Η άφιξη του Σάινθ επισημοποιεί την αναβάθμιση του Λεκλέρκ σε καθαρό «νο1» πέραν πάσης αμφιβολίας και εκ πρώτης όψεως, ο Ισπανός αναμένεται να παίξει τον ρόλο του «νέου Μπαρικέλο». Θα είναι εκεί όταν η ομάδα τον χρειάζεται, όχι όμως για να κερδίσει τον ομόσταυλο του.

Όπως είναι φυσικό, το μέλλον εγείρει πολλές και δύσκολες ερωτήσεις. Από το αν ο Σάινθ αξίζει μια ευκαιρία στη Φεράρι μέχρι το αν ο Λεκλέρκ είναι σε θέση να διαχειριστεί τον ρόλο του ηγέτη στην ιστορικότερη ομάδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το σίγουρο είναι πως αν μπορέσει να ανταπεξέλθει, μερίδιο ευθύνης θα έχει και ο Κάρλος Σάινθ.

Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει πρώτα ο ίδιος να εξελιχθεί… «Smooth Operator» της Ferrari. Θα τα καταφέρει; Αδημονούμε για την απάντηση…