Τι πιστεύετε πως θα συνέβαινε αν απαντούσατε σε ένα από τα εκατοντάδες μηνύματα πλαστών διαδόχων ενός αφρικανικού θρόνου που ζητούν την οικονομική σας βοήθεια; Η Arrows F1 Team το τόλμησε για εσάς και πλέον συμπληρώνει 20 χρόνια από την διάλυση της.
Μέσα στους έξαλλα αναπτυσσόμενους ρυθμούς της καθημερινότητας μας, οι στιγμές ξεγνοιασιάς μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν φαινόμενο προς εξαφάνιση. Όμως, κάποια μέρα στην ζωή μας ενώ τσεκάρουμε ένα από τα 46.204 emails στο inbox μας, πέφτουμε πάνω στον περιβόητο… “θείο από τα ξένα”, ή αλλιώς, έναν άγνωστο πρίγκηπα από μια χώρα της Αφρικής που μόλις μάθαμε, ο οποίος παρά τα δυσεύρετα πλούτη του ζητάει τον αριθμό της πιστωτικής μας κάρτας.
Αυτή η πλέον… εθιμοτυπική μέθοδος οικονομικής απάτης συναντάται σε διάφορες μορφές ανά τα κοινωνικά δίκτυα και στην καλύτερη των περιπτώσεων για τους θύτες, μένει στο “διαβάστηκε”. Τι μπορεί να συμβεί όμως όταν αυτό το αίτημα βρει την κατάλληλη ανταπόκριση; Θα μου πείτε, προφανής η απάντηση και θα σας παρακαλέσω να χαμηλώσετε τον δείκτη του IQ, προκειμένου να μου δώσετε την κατάλληλη πάσα για να σας ξεναγήσω στον μαγικό κόσμο της F1. Πως μπορεί να συνδεθεί μια οικονομική απάτη εξ Αφρικής ορμώμενη με το κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ; Έγινε, μέσα από μια ομάδα όπως η Arrows.
Ποια είναι αυτή η ομάδα και γιατί δεν μπορώ να την ανακαλέσω ακαριαία στην μνήμη μου, θα ρωτήσετε. Γιατί η ανταπόκριση της σε έναν πρίγκηπα την οδήγησε στον αφάνισμο προ 20ετίας, θα σας απαντήσω. Πάμε να μάθουμε το πως και το γιατί.
Το θύμα
Η Arrows F1 Team επρόκειτο για μια δημιουργία της δεκαετίας του ’70, με βρετανικές ρίζες, δίχως όμως την επιτυχία άλλων brand του Νησιού, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων την Lotus. Παλεύοντας επί μια 10ετια, ύστερα από σχετικά αξιοπρεπείς επιδόσεις στα ’80s, η μικρομεσαία αυτή ομάδα είχε εξελιχθεί σε συνεπέστατη… μετρίοτητα, που όμως ακόμα και στην F1 των ’90s, ήταν υπόθεση εκατομμυρίων.
Τα πολλαπλά έξοδα, σε συνδυασμό με το κατά γενική ομολογία αγωνιστικό αδιέξοδο, έκαναν την διοίκηση της ομάδας μια… καυτή πατάτα για κάθε επίδοξο μάγειρα. Στα μέσα της δεκαετίας, ο γνωστότερος Σκωτσέζος διοργάνωτης αγώνων, ονόματι Τομ Ουίλκινσο, αφότου απέτυχε να απόκτησει την Ligier, γαλλική ομάδα της εποχής, αγοράσε το 51% της Arrows από την Footwork, μια Ιαπωνική εταιρεία που εργαζόταν πάνω στα logistics. Ο Ουίλκινσο κάνει σπουδαία σχέδια για το μέλλον της TWR Arrows, όπως πλέον ονομαζόταν η ομάδα του, αλλάζοντας μάλιστα την τοποθεσία της, από το Μίλτον Κέινς στο Λίφιλντ.
Τα μεγαλεπίβολα πλάνα του δε, προσέλκυσαν την υπογραφή του παγκόσμιου πρωταθλητή της περασμένης σεζόν, Ντέιμον Χιλ, ο οποίος είχε μάθει πως θα αφεθεί ελεύθερος από την Williams προτού κατακτήσει τον τίτλο σε βάρος του Μίκαελ Σουμάχερ! Ο… πληγωμένος εγωισμός του Βρετανού βρήκε ναι μεν παρηγοριά στην ομάδα της πατρίδας του, όμως η συνέχεια ήταν το λιγότερο απογοητευτική. Μάλιστα, καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν είχε στο πλάι του τον Βραζίλιανο Πέδρο Ντίνιθ, έναν άσημο pay driver που επιλέχθηκε μόνο και μόνο για να βοηθήσει στην αποπληρωμή του συμβολαίου του Χιλ!
Μέσα σε αυτή την χρονιά, ο κάτοχος του τίτλου πρόλαβε να χαρίσει στην ομάδα του ένα απροσδόκητο podium, στο Γκραν Πρι Ουγγαρίας που επισκιάστηκε από την διαφορά αποδόσης που είχαν τα ελαστικά της Bridgestone σε σχέση με αυτά της Goodyear (ναι, υπήρχε και η εποχή που οι ομάδες δεν είχαν έναν προμηθευτή ελαστικών).
Στο τέλος της χρονιάς εγκατέλειψε το… καράβι, για χάρη της Jordan.
Δίχως πλέον μια αναγνωρίσιμη φιγούρα στο τιμόνι, η Arrows “επένδυσε” την ερχόμενη σεζόν στην απόδοση της, κατασκευάζοντας δικό της κινητήρα. Ωστόσο το τέλος της χρονιάς την βρήκε στην έβδομη θέση με μόλις έξι βαθμούς από τους Ντίνιθ και Μίκα Σάλο.
Το 1999, όντας σε απόγνωση, αναζητούσε πλέον ρευστό. Όπως λέει λοιπόν το αγαπημένο ρητό του χωριού μου, “desperate times call for desperate measures”. Ναι, τα μέτρα περιελάμβαναν την δημιουργία έμπιστης συνεργασίας με έναν Αφρικανό πρίγκηπα. Τι πιο σύνηθες, που θα έλεγε και ο καθόλου φίλος μας Νίκος Ευαγγελάτος.
Ο θύτης
Ο πρωταγωνιστής της σημερινής μας ιστορίας δεν είναι άλλος από τον Μαλίκ Αντό Ιμπραχίμ ή αλλιώς, πρίγκηπα της φυλής Ίγκμπο της Νιγηρίας. Ο Μαλίκ, γιος εκατομμυριούχου άρχοντα της τοπικής αυτοδιοίκησης, πήγε σχολείο στην Αγγλία και σπούδασε στις ΗΠΑ, όπου απέκτησε μάστερ στον τόμεα του μάρκετινγκ από το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Απασχολήθηκε επαγγελματικά με την βιομηχανία για έξι χρόνια και γρήγορα έκανε γνωστή την αγάπη του προς τα μηχανοκίνητα σπορ.
Σύμφωνα με τα όσα ισχυριζόταν ο πρίγκηπας, είχε οδηγήσει στον 24ωρο αγώνα του Λε Μαν με μια Λαμποργκίνι και ψευδώνυμο που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τους αγωνοδίκες, αλλά οκ, έχουμε να διηγηθούμε ακόμα πολλά, δεν θα σταθούμε σε ένα ψέγμα. Αυτό που σίγουρα δεν ήταν προϊόν μυθοπλασίας, ήταν το ενδιαφέρον του για την F1.
Το 1997, αναμείχθηκε με την επίδοξη προσπάθεια της Ιαπωνικής Dome να αναπτύξει δικό της μονόθεσιο, όμως το project ναυάγησε πριν καν αποκτήσει σάρκα και οστά!
Το 1999 όμως, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Ο πρίγκηπας βρήκε μια ομάδα σε απόγνωση, η οποία όμως σε αντίθεση με την Dome, είχε έτοιμο μονοθέσιο, δύο πιλότους και σαφέστατα λιγότερη γραφειοκρατική διαδικασία. Ο Μαλίκ αγόρασε το 25% των μετοχών με την υπόσχεση της οικόνομικής ενίσχυσης με ένα ποσό που άγγιζε τα 125 εκατ. ευρώ! Γιατί αναφέρουμε την λέξη “υπόσχεση”; Διότι στην πράξη, ο πρίγκηπας της Νιγηρίας δεν τήρησε ποτέ τις εγγυήσεις του. Σοκ…
Παρά τις προφανές αντιφάσεις της πρότασης που του κατέθεσε ο Μαλίκ, ο Ουίλιαμσο φάνηκε πεπεισμένος από το… πάθος του επίδοξου αγοραστή και δέχθηκε την προσφορά του, η οποία εξ αρχής χρηματοδοτήθηκε με μεσάζοντα την επενδυτική τράπεζα Morgan Grenfell.
Το brand… μπαλαντέρ του πρίγκηπα
Μετά την επισημοποίηση του deal, η Arrows εμφανίστηκε στον εναρκτήριο αγώνα της χρονιάς στην Μελβούρνη με ένα στυλιστικά αρτιότατο μονοθέσιο. Το μόνο το οποίο δεν είχε απαντηθεί, είναι η σύσταση του χορηγού του.
Στο πίσω μέρος της Arrows A20 δέσποζε το όνομα της T-Minus, η οποία και αντιπροσώπευε τον νέο επενδυτή της ομάδας. Σύμφωνα με τα όσα αρχικά δήλωνε ο Μαλίκ, επρόκειτο για ένα brand το οποίο θα μπορούσαν να αγοράσουν άλλες επιχειρήσεις, με σκοπό να διαφημίσουν τα προϊόντα τους. Αναζητείτε κι εσείς το νόημα; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μάλιστα, έμπλεξε στην λίστα των συνεργασιών του “κολοσσούς” του κλάδου, όπως η Λαμποργκίνι και η Ντουκάτι, κάτι που αποδείχθηκε πολύ ψεύτικο, πολύ γρήγορα.
Αυτή όμως, ήταν μονάχα η μια πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη, ο πρίγκηπας υποστήριζε πως η T-Minus είναι μια εταιρεία ενεργειακών ποτών! Αν εξαιρέσουμε πως τα κουτιά αυτών των ποτών μπορούσαν να βρεθούν μονάχα στο γκαράζ της ομάδας αλλά σε κανένα ψυγείο κανενός σούπερ μάρκετ, η κατάσταση άρχισε γρήγορα να εγείρει ερωτήματα. Ο Μαλίκ προσέλαβε ειδική ομάδα PR για να βελτιώσει το… πριγκηπικό στάτους του, όμως η ζημιά ήταν ανεπανόρθωτη.
Η T-Minus δεν συμπλήρωσε καν χρόνο στο μονοθέσιο της Arrows και ο πρίγκηπας κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από προσώπου γης μεσούσης της σεζόν, αφήνοντας τον Ουίλιαμσο με τον απόλυτο έλεγχο των μετοχών, να κρέμεται από τις… ορέξεις της Morgan Grenfell για την οικονομική επιβίωση της ομάδας του!
Η Arrows ολοκλήρωσε το 1999 με μόλις έναν βαθμό και τρία χρόνια αργότερα σήκωσε λευκί σημαία, αποχωρώντας μια για πάντα από το σπορ, παρότι είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια αγωνιστικής ανάκαμψης. Έπειτα από 382 αγώνες και εννέα βάθρα, προχώρησε σε μια άτυπη συγχώνευση με την Minardi, από την οποία και προέκυψε η ομάδα με το κορυφαίο όνομα στην ιστορία. Εννοούμε φυσικά την Super Aguri.
Είχε εν τέλει σχέδιο ο πρίγκηπας;
Ναι είναι η απάντηση και μάλιστα με σχετικά όχι τόσο ύπουλο σκεπτικό. Ο Μαλίκ ήθελε πάση θυσία να αναμειχθεί με την F1, όμως δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το πράξει. Για να την αποκτήσει, επινόησε ένα διόλου δελεαστικό brand (t-minus), το οποίο και ήλπιζε πως μέσω της προβολής του θα προσελκύσει επενδυτές που για να καλύψουν την οικονομική διαφορά, ή σε ένα ιδεατό σενάριο, να έρθει σε συμφωνία με μια εταιρεία όπως η Λαμποργκίνι, για να εξασφαλίσει την παρουσία της ομάδας του στο σπορ και συνάμα την ατομική επιβίωση του στην επιφάνεια του κορυφαίου επιπέδου.
Μια συνταγή καταδικασμένη να αποτύχει ανεξαρτήτου εποχής, που όμως, μέσα στον φαύλο κύκλο του αθλητισμού, επαναλήφθηκε με διαφορετικούς πρωταγωνιστές μόλις λίγα χρόνια πριν…
Τι σύνεβη στον Μαλίκ και που βρίσκεται τώρα;
Σε περίπτωση που αναρωτιόσασταν σε ποιο κελί κατέληξε ο Μαλίκ, θα σας απογοητεύσουμε. Ο πρίγκηπας όχι μόνο δεν πλήρωσε το τίμημα, αλλά συνέχισε για χρόνια τις παρατυπίες. Το 2008 βρέθηκε να δικάζεται για υποκλοπή ενός ποσού που του δόθηκε για το promoting ενός νεαρού Αμερικάνου οδηγού του NASCAR. Παροτι εν τέλει αθωώθηκε, χρειάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 35.000 ευρώ για ψευδείς καταθέσεις κατά την διάρκεια της δίκης!
Ο άνεμος της μαμάς πατρίδας μάλλον βοήθησε τα ατίθασα μυαλά του Μαλίκ, καθώς η επιστροφή του στην Νιγηρία συνδυάστηκε με την οικονομική του ανάκαμψη. Παραμένει μέχρι σήμερα το πρόσωπο πολλαπλών εταιρειών ενέργειας (βλ. NIGUS, BICENERGY και ECOWAS), από τις οποίες και αποσπά υπέρογκα ποσά. Το 2020 παντρέυτηκε την γυναίκα των ονείρων του, Αντάμα Ιντίμι ένας γάμος που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ήταν ο πρώτος του. Κάτι που μπορεί επίσης να ειπωθεί για τις γονικές του υποχρεώσεις, καθώς παραμένει άγνωστο αν έχει παιδιά, ή μάλλον πόσα…
Δεν θα μπορέσεις να τον βρεις στην Wikipedia, ωστόσο ο πρίγκηπας της καρδιάς μας παραμένει ενεργός στο Instagram.
Πάμε να δούμε το τελευταίο του post.
Η ψήφος μας θα αλλάξει την χώρα; Ποια χώρα;
Α ναι, ξεχαστήκαμε.
Ο Μαλίκ Αντό Ιμπραχίμ είναι ο άρχοντας της αυτοδιοίκητης πολιτείας Κόγκι, διάδοχος του Ohinoyi of Ebiraland (καήκαμε) και ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΝΙΓΗΡΙΑΣ ΤΟ 2023!
1 Σχόλιο
[…] Όταν ο “Πρίγκηπας της Ζαμούντα” οδήγησε μια ομάδα της… […]