Ο Άρον Μπέινς βίωσε στο πετσί του πως η ζωή σου όλη μπορεί να αλλάξει σε μία στιγμή, πως από κει που βρίσκεσαι ψηλά και διεκδικείς όλους τους στόχους σου, μπορεί ξαφνικά και χωρίς καμία ένδειξη όλα να γίνουν άνω-κάτω και να βρεθείς να παλεύεις για πράγματα που θεωρούσες δεδομένα.
Κάθε μέρα στην ζωή μας πρέπει να εκτιμάμε όσα έχουμε, ωστόσο σαν άνθρωποι από την φύση μας είναι δύσκολο να το πετύχουμε αυτό, αφού η δύναμη της συνήθειας μας κάνει πολλές φορές να θεωρούμε τα πράγματα που έχουμε δεδομένα και να λησμονούμε πως δεν είναι έτσι η πραγματικότητα. Ένα απ’ αυτά είναι η υγεία, που στην εποχή του κορωνοϊου έχει αρχίσει να αποκτάει μία πιο βαρύνουσα σημασία, όπως της αρμόζει.
Η σημερινή ιστορία του Άρον Μπέινς θα σοκάρει πολλούς από σας που θα την διαβάσετε, όπως και μένα, όταν την πρωτοείδα. Είναι όμως ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πως ένας άνθρωπος μπορεί να βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ του χωρίς να φταίει κάπου, απλά επειδή η μοίρα του επεφύλασσε ένα άσχημο παιχνίδι, αλλά και του τρόπου με τον οποίο ο εκάστοτε άνθρωπος πρέπει να το αντιμετωπίσει αυτό και τελικά να είναι εκείνος ο νικητής.
Η επιστροφή απο τα αποδυτήρια που δεν έγινε ποτέ, τα άσχημα νέα και τα κλάμματά του Αυστραλού παίκτη στο νοσοκομείο, ο κορωνοϊός που περιέπλεξε την κατάσταση και η τρομακτική αποφασιστηκότητα που επέδειξε για να βγει ο ίδιος νικητής.
Αυτή είναι η μοναδική ιστορία του Άρον Μπέινς…
Ο Άρον Μπέινς πήγε στα αποδυτήρια και δεν γύρισε ποτέ
Είναι 28 Ιουλίου του 2021 και η Αυστραλία αγωνίζεται κόντρα στην Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο σ’ ένα ματς που θα κρίνει εν πολλοίς την πρώτη θέση του δεύτερου ομίλου της διοργάνωσης. Το παιχνίδι είναι οριακό και οι δύο ομάδες μάχονται με όλο τους είναι, οι δύο προπονητές χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα «όπλα» τους.
Κάποια στιγμή ενώ έχει ξεκινήσει η τέταρτη περίοδος ο προπονητής της Αυστραλίας, Μπράιαν Γκουρτζιάν ψάχνει στον πάγκο του για να επαναφέρει στο παιχνίδι τον κυριάρχο της αυστραλιανής ρακέτας, Άρον Μπέινς, όμως δεν είναι πουθενά. Στο διάλειμμα μεταξύ της τρίτης και της τέταρτης περιόδου ζήτησε από τον προπονητή του να μην τον ξεκινήσει για να προλάβει να πάει στην τουαλέτα κι έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Όμως είχε περάσει πλέον αρκετή ώρα κι όσο μακριά και να ήταν δεν έβγαζε νόημα να έχει καθυστερήσει τόσο πολύ. Λίγο η ανάγκη της ομάδας να τον έχει στο παρκέ και λίγο η ανησυχία για την ώρα που έλειπε, παρακίνησαν ένα μέλος του σταφ να πάει να τσεκάρει να δει αν όλα είναι καλά και απλώς καθυστέρησε.
Όταν έφτασε στα αποδυτήρια και μπήκε μέσα, τον είδε ξαπλωμένο στο πάτωμα του μπάνιου έχοντας αίματα στην εμφάνισή του και στα πλακάκια από δύο ανεξήγητα τραύματα στο πάνω μέρος του χεριού του.
Γρήγορα έφτασε στο σημείο ο γιατρός της ομάδας και μετά το παραϊατρικό προσωπικό. Ο Μπέινς φαινόταν ζαυλακωμένος και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Θυμόταν πως πέρασε τρέχοντας από την γωνία για να φτάσει στο μπάνιο κι έπειτα τίποτα. Ένα κενό.
Διενεργήθηκε, λοιπόν, επί τόπου μια έρευνα σχετικά με το τι μπορεί να συνέβει. Υπήρχαν δύο γαντζάκια για να κρεμούν οι παίκτες τις πετσέτες τους στον τείχο και θα μπορούσαν να ήταν εκείνα που είχαν προκαλέσει το τραύμα και μετά ο Μπέινς να χτύπησε το κεφάλι του στο πάτωμα.
Καθώς οι άνθρωποι του ιατρικού επιτελείου τον έβαζαν στο φορείο, αυτός έστελνε εικόνες από το τραύμα του στον ατζέντη του στην Νέα Υόρκη και έβλεπε το τέλος του αγώνα, τον οποίο οι Αυστραλοί κέρδισαν τελικά για τρεις πόντους (86-83).
Διαβάστε ακόμη: Ο Ράσελ Ουέστμπρουκ μας κορόιδεψε, αλλά όχι όπως νομίζεις…
Όμως, λόγω του χτυπήματος δεν είχε προλάβει τελικά να πάει τουαλέτα και γι’ αυτό ζήτησε να τον αφήσουν να κατέβει. Όταν προσπάθησε, σωριάστηκε στο πάτωμα. Στον πανικό όλου αυτού που συνέβη, κανείς δεν αντιλήφθηκε πως ο Άρον Μπέινς δεν μπορούσε πια να περπατήσει…
Ναι, καλά διαβάσατε. Ο άνθρωπος που κατάφερε να φτάσει από τον Ίκαρο Καλλιθέας στο να αποτελεί βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι ομάδων που έχουν στόχους στο NBA και πήγε στο Τόκιο για να διεκδικήσει κι ένα Ολυμπιακό μετάλλιο με την κατά γενική ομολογία καλύτερη φουρνιά στην ιστορία του αυστραλιανού μπάσκετ, δεν μπορούσε πια καν να περπατήσει. Ξαφνικά αντί να μάχεται για την διάκριση αυτή που τόσο ποθούσε, βρέθηκε να κάνει το ίδιο, αλλά για ένα πολύ πιο σημαντικό θέμα, την ίδια του την υγεία.
Μία πιθανή εξήγηση για το συμβάν στα αποδυτήρια
Στο ημίχρονο του πρώτου αγώνα των ομίλων των Ολυμπιακών Αγώνων όπου οι Αυστραλοί αντιμετώπιζαν την Νιγηρία, τρεις μέρες πριν το συμβάν στο παιχνίδι με τους Ιταλούς, ο Άρον Μπέινς βγήκε στο ημίχρονο να κάνει κάποια λέι απ και χαλαρά καρφώματα για να ζεσταθεί.
Σε μία από τις προσπάθειες αυτές και ενώ τα χέρια του ήταν ακόμα ελαφρώς βρεγμένα από το αντισηπτικό, το χέρι του γλίστρησε από το στεφάνι και κείνος έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο παρκέ με το κεφάλι και τον λαιμό του. Δεν έπαιξε καθόλου στο δεύτερο μέρος για λόγους πρόληψης.
«Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε τι συνέβη. Οι νευρολόγοι δεν μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα ποια ήταν η ακριβής αιτία. Εγώ, όμως, πονούσα πολύ μετά την πτώση…ήμουν πολύ πιασμένος και χρειαζόμουν παυσίπονα για να αγωνίζομαι».
Ο εφιάλτης του νοσοκομείου – «Σκεφτόμουν τα σχέδια και του στόχους που είχα για τη ζωή μου και έκλαιγα»
Όσο ο παίκτης βρισκόταν στα αποδυτήρια, όταν έγινε το συμβάν στον αγώνα με την Ιταλία, οι γιατροί πίστευαν πως έχει πάθει διάσειση. Όσο η ώρα περνούσε, τα πόδια του άρχισαν να μουδιάζουν. Έπειτα, συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να κουνήσει το αριστερό του χέρι. Κάποιος του έφερε ένα άδειο μπουκάλι για να μπορέσει να «ανακουφιστεί», αφού δεν είχε καταφέρει να πάει στην τουαλέτα με όλα όσα είχαν συμβεί και έπρεπε να φύγει για το νοσοκομείο.
«Κάτι περισσότερο από μισή ώρα μετά, η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται» είπε ο Άρον Μπέινς.
Εντωμεταξύ, οι συμπαίκτες του κέρδισαν 86-83 την Ιταλία και έσπευσαν στα αποδυτήρια να του μεταφέρουν τα χαρμόσυνα νέα και να δουν πως είναι. Δεν είχαν ιδέα τι είχε συμβεί όντας απόλυτα συγκεντρωμένοι στον αγώνα.
Ο Μάθιου Ντελαβεντόβα δήλωσε αργότερα για εκείνες τις στιγμές: «Μπήκαμε στα αποδυτήρια και αναρωτιόμασταν τι είχε συμβεί…Ήταν σε κακή κατάσταση. Πρώτα ήμασταν σε φάση ”Μπορεί να παίξει για το υπόλοιπο τουρνουά;” και μετά ”Θα γίνει καλά;”».
Ο Αυστραλός σέντερ διεκομίσθηκε τελικά στο νοσοκομείο και υποβλήθηκε σε εξετάσεις. Η μαγνητική έδειξε πως είχε εσωτερική αιμορραγία, που πίεζε τον νωτιαίο μυελό.
Δεν έφτανε αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, υπήρχε και η δυσκολία στην επικοινωνία λόγω της γλώσσας με τους Ιάπωνες γιατρούς και τις νοσοκόμες. Ταυτόχρονα εξαιτίας των μέτρων για την πανδημία του κορωνοϊού δεν μπορούσε να μπει και κάποιο μέλης της αποστολής της Αυστραλίας, ώστε να είναι μαζί του αν χρειαστεί κάτι.
Ο μάνατζέρ του Ντάνιελ Μολντόβαν δήλωσε για εκείνες τις ώρες: «Μου έστειλε μία φωτογραφία με τις τρύπες στο μπράτσο του και είπε πως τον εξετάζουν οι γιατροί. Το επόμενο πράγμα που μαθαίνω είναι πως βρίσκεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου και μου στέλνει μηνύματα πανικόβλητος… Κανείς δεν μπορούσε να μας δώσει απαντήσεις. Προσπαθούσαμε να μάθουμε πράγματα και να κρατήσουμε ήρεμη τη σύζυγό του Ρέιτσελ που βρισκόταν στην Αυστραλία. Ήθελα να πάρω την επόμενη πτήση και να πάω εκεί, αλλά σε εκείνο το σημείο δεν θα μπορούσα καν να μπω στην Ιαπωνία».
Καθώς περίμενε οι γιατροί να δουν τις εξετάσεις του, οι νοσηλεύτριες τον έβαλαν σ’ ένα δωμάτιο. Δυστυχώς, οι διαστάσεις του δεν βοηθούσαν την κατάσταση, αφού δεν υπήρχε κατάλληλο κρεβάτι για κείνον, με αποτέλεσμα να ενωθούν δύο για να χωρέσει. Σκεφτείτε πως εάν άπλωνε τα χέρια του άγγιζε τους τείχους του δωματίου από την μία πλευρά στην άλλη. Ακόμη κι αυτό, που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην το ένοιαζε, επηρέαζε αρνητικά την ψυχολογία του.
«Ήταν οι πιο μοναχικές στιγμές της ζωής μου σ’ έκείνο το νοσοκομείο, χαμένος στην συνείδησή μου, να σκέφτομαι τα σχέδια που είχα για την ζωή μου και τους στόχους μου και απλώς να κλαίω»…«Ο θείος μου Ντον είχε ένα ατύχημα δέκα χρόνια πριν. Είναι τετραπληγικός κι έτσι η οικογένειά μου έχει εμπειρία από αντίστοιχα θέματα. Ήμουν τόσο φοβισμένος».
Όταν ήρθαν οι γιατροί, ο Μπέινς προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί τους μέσω εφαμοργής για αυτόματη μετάφραση που υπήρχε στο κινητό. Το κατάφερε με αρκετή δυσκολία κι αυτό που κατάλαβε ήταν πως εκείνοι θεωρούσαν πως ο ίδιος θα έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση για να αποσυμπιεστεί από την πίεση ο νωτιαίος μυελός. Πήρε τηλέφωνο τη γυναίκα και τα παιδιά του στην Αυστραλία και προσπαθούσε να αποφασίσει τι πρέπει να κάνει.
«Ήλπιζα ακόμη πως θα έπαιζα στο επόμενο παιχνίδι» ξεσπώντας σε κλάμματα ενθυμούμενος τη κλήση εκείνη με τη γυναίκα του και συνέχισε: «Οι Γιαπωνέζοι γιατροί νόμιζαν πως ήμουν τρελός. Κοιτάζω πίσω και ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω τι συνέβαινε τότε».
Κατέληξε να μιλάει μ’ ένα νευρολόγο στην Αυστραλία στις 2 το πρωί. Ο γιατρός αυτός είχε αντιμετωπίσει ξανά τη συγκεκριμένη κατάσταση και είχε μία θεραπεία που περιελάμβανε φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπείες για να μειωθεί το πρήξιμο και να επιστρέψει σπίτι του.
«Οι γιατροί της εθνικής Αυστραλίας μας καθησύχασαν. Ήξεραν τι πρέπει να κάνουν. Μόλις το καταλάβαμε είχαμε ένα σχέδιο δράσης» είπε ο ατζέντης του.
Έτσι, για περίπου δύο εβδομάδες ο Άρον Μπέινς συγκεντρώθηκε στο να κάνει ό,τι ήταν απαραίτητο για να σταθεί ξανά στα πόδια του. Αν μπορούσε να το πετύχει αυτό, τότε θα ήταν δυνατό να επιστρέψει πίσω στο σπίτι του στο Μπρίσμπεϊν. Έγινε έτσι αυτοσκοπός για κείνον, παρά το γεγονός πως δεν ήταν αρκετά δυνατός και έπρεπε να βασίζεται στους φυσικοθεραπευτές προκειμένου ακόμη να κινήσει τα άκρα του. Ο νευρόπονος διαπερνούσε ολόκληρο το σώμα του.
Διαβάστε ακόμη: Ο Άλκης “έφυγε”, μα δεν έκλεισε την πόρτα…
«Δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Ήταν σαν ένας συνδυασμός καψίματος, φωτιάς και μαχαιριών. Χρειαζόμουν τα παυσίπονα, αλλά με έβγαζαν εκτός αμέσως και έπρεπε να τα σταματάω για να μπορώ να παρακολουθώ τα παιχνίδια της ομάδας. Οι νοσηλεύτριες μου έδειξαν πολύ συμπόνοια».
Δέκα μέρες μετά το ατύχημα, οι «Μπούμερς» κατόρθωσαν τελικά να κατακτήσουν το χάλκινο μετάλλιο επικρατώντας στον μικρό τελικό της Σλοβενίας με 107-93. Όταν ήρθε η ώρα για την τελετή ο Άρον Μπέινς καθόταν μόνος στο νοσοκομείο όντας υπό την επήρεια μεγάλης δόσης παυσιπόνων και έκλαιγε βλέποντας τους συμπαίκτες να παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους, ειδικά τη στιγμή που ακούστηκε το δικό του όνομα.
Το τραγελαφικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι νοσηλεύτριες δεν μπορούσαν να καταλάβουν την τελετή της απονομής που ακολουθούσε μετά το παιχνίδι, όσο κι αν τους το εξηγούσε, με αποτέλεσμα να του δώσουν μία δυνατή δόση με παυσίπονα φάρμακα μόλις τελείωσε το παιχνίδι. Έτσι, ο Άρον Μπέινς προκειμένου να μείνει ξύπνιος και να παρακολουθήσει την τελετή έβαλε μια σειρά από ξυπνητήρια στο κινητό του για να κατορθώσει να την παρακολουθήσει.
Την επόμενη μέρα οι συμπαίκτες του Μάθιου Ντελαβεντόβα και Νέιθαν Σόμπεϊ ήρθαν στο νοσοκομείο να του δώσουν το μετάλλιό του. Ήταν πλέον καλύτερα. Το πρήξιμο στον νωτιαίο μυελό είχε υποχωρήσει και γινόταν όλο και πιο δυνατός με τις θεραπείες. Το νοσοκομείο του επέτρεπε μία επίσκεψη τη μέρα διάρκειας 15 λεπτών από ένα γιατρό της ομάδας κι έναν γυμναστή. Έτσι, οι δύο παίκτες προσποιήθηκαν τους γιατρούς για να εισέλθουν στο νοσοκομείο.
«Ήταν μία πολύ συναισθηματικά φορτισμένη επίσκεψη. Ήταν ένα πολύ μακρύ ταξίδι για μας το να φτάσουμε εκεί και αυτός ήταν ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος. Υπήρξαν λίγα δάκρυα. Δεν θέλω να μπω σε μπελάδες με το ιαπωνικό κράτος, αλλά είμαι χαρούμενος που κατορθώσαμε να μπούμε μέσα». Ο Μπέινς όταν το έμαθε είπε αστειευόμενος «Ο Ντέλι πήρε ένα πτυχίο με διαδικτυακά μαθήματα».
Ο Άρον Μπέινς στάθηκε στα πόδια του, πήρε τον δρόμο του γυρισμού και ξεκίνησε τη δική του «αντεπίθεση»
Την 11η μέρα της παραμονής του στο νοσοκομείο, ο Άρον Μπέινς κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια του. Σε μία άσκηση που έκανε για δουλέψε την κίνηση των άκρων του, κατόρθωσε να στηρίξει μία κούπα πάνω στην άλλη, ένα κατόρθωμα που δούλευε αρκετό καιρό. Ήταν τόσο χαρούμενος που έκανε FaceTime με την γυναίκα του για να της το δείξει. Όταν εκείνη απάντησε του έδειξε την μικρότερη κόρη τους, τότε έξι μηνών, να μαθαίνει να κάνει το ίδιο.
Ο Αυστραλός σέντερ ξέσπασε σε κλάμματα από την συγκίνηση σκεφτόμενος από την μία ότι ο εφιάλτης του τελειώνει και από την άλλη πως από τη μία στιγμή που πάλευε να γίνει Ολυμπιονίκης, έφτασε να παλεύει για να κατορθώσει κάτι που κάνει κι ένα μικρό παιδί.
Αφότου όμως κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Ένας γυρισμός που δεν ήταν τόσο απλός, όσο θα τον φανταζόταν ο καθένας. Ναυλώθηκε ειδικό ιατρικό αεροπλάνο για την πτήση αυτή για να είναι σίγουρα ασφαλής ο μπασκετμπολίστας. Μάλιστα, οι γιατροί αποφάσισαν να δέσουν τη μέση του και να τον ναρκώσουν για τις οκτώ ώρες του ταξιδιού.
Όταν έφτασε στο Μπρίσμπεϊν, μπήκε σ’ ένα ασθενοφόρο, αφού δεν μπορούσε ακόμα να περπατήσει, όμως δεν πήγε σπίτι του. Βλέπετε οι περιορισμοί για τον κορωνοϊό που υπήρχαν στην χώρα τον οδήγησαν σ΄ένα νοσοκομείο για να κάνει υποχρεωτική καραντίνα δύο εβδομάδων, χωρίς ακόμη να μπορεί να δει την οικογένειά του.
Εκεί άρχισε ενταντική φυσικοθεραπεία, που ήταν η καλύτερη ώρα της ημέρας για εκείνον, αφού το δωμάτιο που έκανε τις ασκήσεις είχε παράθυρο και η οικογένειά του μπορούσε να τον δει. Ο στόχος του του έδινε κίνητρο να συνεχίσει. Ήθελα όταν βγει από κει να μπορεί να αγκαλιάσει τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Τελικά παρέμεινε για σχεδόν ένα μήνα στο νοσοκομείο. Έκανε τρομερή πρόοδο κάθε μέρα. Πήγε βήμα βήμα. Από το αναπηρικό καροτσάκι, στο πι, στο να περπατάει ξανά μόνος του, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στο αριστερό του πόδι, μαθαίνοντας το σώμα του από την αρχή πως να κινείται.
Διαβάστε ακόμη: Ο Ν. Γιόκιτς κάνει την καλύτερη σεζόν όλων των εποχών, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μετά από δύο ακόμη μήνες ήταν πλέον ικανός να τρέξει ξανά. Όταν κατόρθωσε να συμπληρώσει μία εβδομάδα χωρίς να πέσει, επιβράβευσε τον εαυτό του επιτρέποντάς του να πάρει μία μπάλα μπάσκετ και να κάνει μερικά σουτ ως μέρος της καθημερινής θεραπείας του.
Παρ’ ότι ο πολύς κόσμος δεν γνώριζε τι ακριβώς είχε συμβεί, ο ίδιος έλαβε πολλά μηνύματα, e-mail και τηλεφωνήματα από πρώην συμπαίκτες και προπονητές του για να δουν πως ήταν.
Πλέον, αφού το μεγαλύτερο μέρος αυτή της ταλαιπωρίας τελείωσε, με τον ίδιο να μπορεί να τρέξει ξανά, απολαμβάνει το καλοκαίρι με την οικογένειά του πηγαίνοντας στην παραλία, αφού μην ξεχνάμε πως τώρα που έχει καλοκαίρι στην Αυστραλία κανονικά θα ήταν κάπου αλλού και θα έπαιζε μπάσκετ. Φυσικά, προσπαθεί να βλέπει όσα περισσότερα ματς του ΝΒΑ είναι δυνατόν.
Πρόσφατα, πήγε στο γήπεδο για να δεί ένα παιχνίδι της αυστραλιανής λίγκας μεταξύ των Μπρίσμπεϊν Μπούλετς και της Μέλμπουρν Γιουνάιτεντ και είδε τον φίλο του Ντελαβεντόβα να σκοράρει 16 πόντους οδηγώντας τη δεύτερη στη νίκη. Δεκάδες παιδιά έτρεξαν να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του όταν τον είδαν. Ήταν πολύ χαρούμενος.
«Αν με δεις τώρα, δεν θα καταλάβεις πως συνέβη κάτι. Υπάρχει τεράστια πρόοδος τους τελευταίους έξι μήνες». Ο Άρον Μπέινς έχει φτάσει πλέον τα 35 έτη και ο στόχος του είναι να επιστρέψει στο NBA την επόμενη σεζόν. «Η αποκατάστασή του προχωράει ραγδαία κάθε μέρα. Δεν κάνει διακοπές. Θέλει να δουλεύει σ’ αυτήν οκτώ ώρες τη μέρα (!!). Προσπαθούμε να τον κάνουμε λίγο να επιβραδύνει, αλλά δεν είναι τέτοια η φύση του» είπε ο ατζέντης του Μολντόβαν.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Άρον Μπέινς ομολόγησε πως ένας από τους λόγους που θέλει να γυρίσει είναι το γεγονός πως με τον τρόπο που σφυρίζουν οι διαιτητές φέτος το παιχνίδι έχει γίνει πιο φύσικαλ και έχει έρθει πιο πολύ στα μέτρα του.
«Φαίνεται πιο διασκεδαστικό τώρα. Έτσι μεγάλωσα να παίζω και θέλω πραγματικά να επιστρέψω εκεί. Έχω τη θέληση να γυρίσω εκεί και κάθε μέρα περιμένω πολλά απ’ όλους γύρω μου. Δεν ξέρω πως θα είναι αυτό το μονοπάτι, αλλά θα σίγουρα θα βάλω τα δυνατά μου για να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία που έχω για να επιστρέψω εκεί».
Η ιστορία του Άρον Μπέινς δειχνει την λεπτή γραμμή πάνω στην οποία ισορροπεί κάθε μέρα η ζωή όλων μας. Το επιμύθειο αυτής είναι διττό και ιδιαίτερα σημαντικό.
Πρώτον, η υγεία είναι όντως το πιο σημαντικό αγαθό στην ζωή και πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι κάθε μέρα όσοι την έχουμε, γιατί ούτε τα λεφτά ούτε τίποτε άλλο δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Δεύτερον, η ανθρωπίνη θέληση είναι η πιο ισχυρή δύναμη για όλα τα κατορθώματα που μπορεί να επιθυμεί κάποιος να πετύχει. Όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ και είναι διατεθειμένος να υπομείνει οτιδήποτε για να το καταφέρει, τίποτα δεν μπορεί να τον κρατήσει μακριά από το στόχο του, όταν έχει τη θέληση ως την «κινητήριο» δύναμή του.
Πηγή: espn.com
